وارن بافت این نظریه را ارائه داد: «هیچ زمانی نخواهد بود که از خودت بهتر باشی.»، بینشی درخشان از یک مرد درخشان. منِ بهتر، هیچگاه وجود نخواهد داشت. هیچ زمانی ازخودت بهتر، وجود نخواهد داشت. بعضیها شاید سعی کنند که پندار، گفتار یا کردار تو را کپی کنند ولی هرچه هم به سختی تلاش کنند، تنها دومین نفر از بهترینِ تو خواهند بود زیرا شما منحصر به فرد هستید. ما بین میلیاردها انسان زندگی می کنیم، یکی از آنها شما هستید که امروززنده است. این درک، شما را متوقف میکند و به فکر میاندازد، اینطور نیست؟ به این نتیجه میرسی که خاص هستی یا نه، خارقالعاده هستی. درواقع مسابقه و رقابتی وجود ندارد.
بنابراین، امروز با خود چه خواهی کرد؟ آیا تواناییهای نهفته خود را گسترش میدهی؟ آیا خلاقیتهای ذاتی خود را بیشتر بهکار میگیری؟ آیا اصالت خود را نمایان میکنی؟ یا فقط از آنچه هستی، بهتر خواهی بود؟ این فقط یک ایده استزیرا وقت دیگری نخواهد بود که بهترین خود باشی. همین امروز و اگر حالا نه، پس کی؟ به یاد گفته هرادتوس فیلسوف میافتم که گفت: «بهتر است که با جسارت، برده اشتباهات بزرگ بعضی از ریسکهایمان باشیم تا آنکه با بزدلی و بیمیلی از ترس احتمال وقوع اتفاقات بد در جای خود بمانیم.» چه گفته زیبایی!
هیچ زمانی جز حال، برای بهترین بودنت وجود ندارد.
در فرودگاه لوسآنجلس نشستهام. برای یک سخنرانی، برای گروهی از کارکنان معروف جنرال الکتریک به آنجا رفته بودم. سخنرانی در زمینه رهبری بدون عنوان بود که یکی از عواملی است که ممکن است، شرکتها را به استانداردهای جهانی برساند، درباره بهترینِ خود بودن و کاری که انجام میدهند......