کتاب پیشِ رو، نه حاصل دانستهها، که نمود آموختههاست. درس پس دادن شاگرد به استاد است. اگر به گنجینهی دانشی که استاد عبدالحسین آذرنگ، صادقانه رو به سوی شاگردان میگشایند، محبت خالصانه، و نظارت دلسوزانه را بیفزایم، برای من، نه فقط یک استاد و راهنما، که در حکم پدری دانا، دانشمند، و دلسوز بودهاند که گام به گام و از آغاز گردآوری مطالب، تا ویرایش پایانی کتاب، از هیچ راهنمایی و راهگشایی دریغ نکردند. استاد گرانقدر، میدانم سادگی را دوست دارید، پس ساده میگویم:
«سپاس».
همچنین، لطف خداوند شامل حالم بود که شماری از یاران همدل را همراهم کرد؛ از سرکار خانم پرناز منجمی، وکیل پایه یک دادگستری و مشاور حقوقی، و سرکار خانم سهیلا خداوردیان، دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی عمومی، بابت لحظهلحظههایی که وقت گرانبها و دقت نظر کمنظیرشان را صرف شکل گرفتن این روایت کردند، و از سرکار خانم سرور میمندی، کارشناس حقوق، کارشناس ارشد حقوق زن در اسلام، بابت منابع و مآخذ ارزشمندی که سخاوتمندانه در اختیارم گذاشتند، بینهایت سپاسگزارم.