در سال 1375،انجام کارهای پژوهشی بر روی گندمهای ایران در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشکدة زیستشناسی پردیس علوم دانشگاه تهران آغاز و به دفاع رسالهای در سال 1379 منتهی شد. حاصل این پژوهشها مشخص کردن برخی از تفاوتها بین گندمهای حساس و مقاوم در برابر شوری، خشکی، عوامل بیماریزا و همچنین شناخت یک پروتئین مقاومت به شوری (پروتئین (x و یک پروتئین فعالکنندة ریبولوز بیسفسفات کربوکسیلاز اکسیژناز بود که به صورت مقاله و خلاصة آن در مجموعة خلاصه مقالهها و مجلههای داخلی و خارجی منتشر شد.