معرفی، خرید و دانلود کتاب عرف و عادت در ایل باصری

کتاب عرف و عادت در ایل باصری اثر علیرضا عزیزی و به ویرایش خشایار احمدی کتابی است در حوزه مردم شناسی و مطالعات رفتار و فرهنگ و عادات قوم باصری که به تازگی توسط نشر بید به چاپ رسیده است. نویسنده در این کتاب ضمن معرفی موقعیت جغرافیایی محل سکونت ایل باصری و معرفی این ایل به بازنمایی فرهنگ ها و آداب و رسوم و اعتقادات رایج در میانمردم این ایل می پردازد. ویژگی برجسته این اثر تحقیق میدانی و دسترسی به منابع دست اول و جمع آوری اطلاعات از طریق حضور مولف در منطقه است در بخشی از این کتاب می خوانیم: حجله قبل از ورود عروس و به وسیله بافتنی ها و صنایع دستی که قبلا تدارک شده بود، برپا می شد اگر نیاز بود تعدادی از افراد فامیل از چادر‌های همسایگان، گلیم و جاجیم جمع آوری می‌کردند و به منزل پدر داماد می‌رفتند، جاجیم‌ها را موقتا به هم می‌دوختند و به صورت چهار گوش در می‌آوردند، در چهار طرف آن طناب وصل می کردند و هرکدام از طناب‌ها را به میخی که در زمین زده می شد مهار می کردند تا محکم شود بالای سر جاجیم ها را با گلیم می گرفتند و برای کف آن هم گلیمی دیگر می انداختند و دور تا دور و قسمت بالایی آن را با آویزه ها و گمپول های رنگی تزیین می کردند بعضی از خانواده‌ها هم به وسیله اسپند، نمک و...آویزه هایی درست می کردند وبه حجله می بستند این مراسم هم با رقص و پایکوبی و پذیرایی خاص خود همراه بود. مشارکت در برگزاری مراسم جشن، صادقانه وبی چشم داشت بود و همه تلاش می‌کردند خود را در این شادی و سرور سهیم نمایند. از یکی دو روز قبل چند نفر مامور می شدند تا هیزم مورد نیاز را برای پخت و پز تهیه کنند دیگ‌های بزرگ مسی و سایر ظروف مورد نیاز را برای پخت و پز تهیه کنند دیگ‌های بزرگ مسی و سایر ظروف مورد نیاز از خانوارهای اطرف جمع آوری می شد تا به رسم امانت از آنها استفاده شود. خانواده های دو طرف به ویژه داماد، از یک هفته قبل محل آمد ورفت بود و باید از افراد پذیرایی می‌شد. اجاق‌ها در یکی دو ردیف و در امتداد هم کنده می‌شدند چند نفر از مردان، گوسفندهایی را که از قبل آماده شده بودند، سر می‌بریدند و آماده می‌کردند. همه در تلاش بودند و همه چیز حکایت از مشارکت، شادی و خبر خوش می داد. عده‌ای از زنان و مردان کار-کشته تهیه غذا را برعهده می‌گرفتند، صدای هلهله و کل، شور و شوقی وصف-ناپذیر ایجاد می‌کرد غذای عروسی معمولأ پلو با گوشت بود و در زندگی ایلیاتی عموما به صرف ناهار دعوت می‌شدند. مدعوین گروه وارد می‌شدند و نوازنده با ورودهر گروه به استقبال می رفت و آهنگ خوش آمدگویی می نواخت در قبال این رسم خوش آمد گویی، از طرف مهمانان بی بهره نمی شد و هدایایی که بیشتر نقدی بود، دریافت می‌کرد مدعوین، بستگان و فامیل هدایایی که بیشتر دام بود و برای خانواده داماد می-آوردند نیز جمع آوری می گردید. مهمانان دعوت شده ظهر روز عروسی بعد از مراسم چوب بازی و شادی، در جایگاه هایی که سفره ناهار پهن شده بود می نشستند رعایت مسایل بهداشتی نظافت و پاکیزگی مورد توجه بود چند گروه دو نفر دو نفر با هم قبل از تناول غذا مسئول بودند که با آفتابه و لگن مسی مخصوص به سمت مهمانان بروند تا دست هایشان را باآب ولرم بشویند نفر بعدی هم حوله و یا دستمالی که در اختیار داشت به مهمانان می‌داد تا دست خود را خشک نمایند. مجمعه های (سینی) مسی بزرگ را پر از پلو با گوشت گوسفند می‌کردند و جلوی مهمانان می‌گذاشتند تمام مهمانان غذا را با دست می‌خوردند بعد از صرف غذا مجددا به همان شیوه قبلی دست مدعوین شسته می شد، استراحت مختصری صورت می‌گرفت و تا دو سه ساعت مانده به غروب، برنامه ترکه بازی، اسب سواری و دستمال بازی ادامه می‌یافت.