کتاب «مردگان راوی» تازهترین اثر داستانی مریم ساحلی است. نویسندهای که با انتشار اثر پیشین خود، مجموعه داستان «بیخلوتی» نسلی تازه از نویسندگان ایرانی را مژده داد. نویسندهای که آثارش نه برای افزودن چیزی به ادبیات که برای افزودن چیزی به زندگی مخاطبانشان است. ساحلی در واقع راوی داستانهایی است که قرار است بخشی از ناکجای ذهن و زندگی مخاطبان خود را حرکت غنایی ببخشند و حس و عاطفه و شوقانگیزی را در آنها به حرکت درآورند.
به نظر میرسه خانم ساحلی عزیز، توجّه ویژه ای به مقوله (تنهایی) ِ انسانها دارند؛ و در این اثرشون هم مانند (بی خلوتی) یه جورایی به تنهایی و حسرت ها و افسوس های انسانها پرداختند. امّا انصافاً این رمان یه چیز دیگه است?
? درخت حسرت، زنده و مرده سرش نمیشود، آدم ها که میمیرند، ریشه های درخت حسرت هاشان، عمیق تر میشود...?