بخش ﻋﻈﯿﻤﻰ از ادﺑﯿﺎت و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ذوق و ﻫﻨﺮ ﻣﺮدم ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﺑﺎ زﺑﺎنﻫﺎ و ﮔﻮﯾﺶﻫﺎی ﻣﺤﻠﻰ ﺗﺸﮑﯿﻞ میدهد. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ از دوران ﻣﺸﺮوﻃﻪ، زﺑﺎن ﻣﺮدم ﻋﺎدی در آﺛﺎر ادﺑﻰ راه ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﺮ ﻏﻨﺎی آن اﻓﺰوده اﺳﺖ. اﮔﺮ ادﺑﯿﺎت را آیینهی ﺷﻨﺎﺧﺖ ملتها ﺑﺪاﻧﯿﻢ، ﮐﺪام آﯾﯿﻨﻪ میتواند ﻫﻮﯾﺖ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ را بهروشنی از زﺑﺎن ﺧﻼق، ﻃﻨﺰآﻣﯿﺰ و بیریای ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬارد؟ اﯾﻦ اﺛﺮ ﺑﺎ ﺗﻼﺷﻰ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﮔﺮدآوری اﺻﻄﻼﺣﺎت، اﻣﺜﺎل، ترانهها و... از ﮔﻮﯾﺶ ﻫﻤﺪاﻧﻰ، ﺑﺨﺸﻰ از ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﻦ ﮐﻬﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ را در ﭼﻬﺎر ﺟﻠﺪ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن ﺑﻨﻤﺎﯾﺎﻧﺪ.