ستارخان ملقب به سردار ملی از رهبران مبارز و آشتیناپذیر نهضت مشروطه در ۲۸ ذیحجه سال ۱۳۳۲ ه ق، براثر جراحت ناشی از اصابت گلوله به شهادت رسید.
ستارخان روحی بلند و بیتاب داشت و از حاکمان و زمامداران ستمگر و بیکفایت قاجاریه کینهای عظیم در دل داشت.
او با باقرخان که مجاهدی آزادیبخش بود همنوا شد و پس از مدتی با فتح شهرهای متعدد، به طرف تهران حرکت کرد.
ستارخان در فتح تهران با مجاهدان جنوب ایران و گیلان همکاری و سرانجام جان خود را در این راه نثار کرد.
مخالفان نهضت مشروطه ستارخان و همراهانش را در باغی نزدیک تهران به گلوله بستند و ستارخان چند روز بعد شهید شد و پیکرش در باغ طوطی حرم حضرت عبدالعظیم (ع) به خاک سپرده شد.
از جانب محمد علیشاه اول تیر ماه ۱۲۸۷ به تمام ولایات تلگرافی مخابره شد که «این مجلس خلاف مشروطیت است و هر کس منبعد از فرمایشات ما عدول کند مورد تنبیه و سیاست سخت قرار خواهد گرفت.»