حدادپور در بخشی از مقدمه این کتاب که آن را به اول مظلوم عالم، امام برحق، صراط مستقیم، حضرت علی(ع) تقدیم کرده، آورده است: برای هر انسانی مهم است که بداند آرا و اعتقادات وی دارای چه منابع و مآخذی است و سرچشمه آنها از کجاست، اما جذابترین و پرفایدهترین روش اثبات حقانیت دین یا مذهبی، این است که دلایل حقانیت آن را از منابع مهمترین رقیبان خود بیرون آورد.
حجةالاسلام حدادپور معتقد است: اعتقادات، تقلید بردار نیستند و باید حتماً از راه تحقیق و استدلال برای هر فردی اثبات شود؛ اما در این بین متأسفانه غالب عوام شیعه، مغرور به حقانیت خویش هستند و حتی گاهی دیده شده که مطالب ناب و جذابی در دست دارند اما خویش را ملزم به بیان و اثبات آن موارد نمیدانند.
حدادپور در ادامه میگوید: این کار به مرور زمان نه تنها به نفع شیعیان تمام نخواهد شد که سبب بروز خیالهای خامی پیرامون این مکتب بر حق میشود.
حدادپور میگوید: اگر معتقدیم که مکتب اهل بیت(ع) یگانه راه نجات است و شیعیان در اصل، اهل سنت واقعی هستند، پس باید به خود زحمت اثبات و گفتگوهای منصفانه با دیگر مذاهب را بدهیم. هرچند تجربه ثابت کرده که مخالفان شیعه آنچنان که باید و شاید، تن به مناظره نمیدهند، اما این دلیل نمیشود که شیعیان نیز مانند آنان رفتار کنند.