کلمه مغ به معنای روحانی، به گروهی از افراد اشاره دارد که در ایران باستان اداره امور روحانی و مذهبی را به عهده داشتند. آنها از قوم مادها بودند و به سه دسته مغان میترایی، مغان مادی و مغان زرتشتی تقسیم میشدند. با روی کار آمدن سلسله هخامنشی آنها همچنان اداره امور را بر عهده داشتند اما باید برای حفظ قدرت خود تلاش بسیاری میکردند و در نهایت در دوران سلطنت ساسانیان به پایینترین رتبه در امور روحانی دیانت رزتشتی سقوط کرده بودند.
این کتاب به بررسی آیین مغان در ایران باستان پرداخته است و جنبههای مختلف آن را بررسی کرده است. با مطالعه این کتاب با آداب و رسوم، پیشینه و تاریخچه، خدایان، رابطه مغان و سلسلههای شاهنشاهی ایران و در نهایت رابطه آنها با دیانت زرتشتی آشنا میشویم.