«تا زندهام هویت من عشق است» با این که سعی داشته قدم در این وادی بنهد اما از منظر زبان و شاعرانگیاش فاصله قابل اعتنا و هوشمندانهای این سبک حفظ کرده است. نویسنده در این اثر با زبانی بسیار سادهتر و به دور از اغراقها و توصیفهای شاعرانه و البته با تمهیدات ادبی مختص با متن و نثر به پیشواز مخاطب میرود و با او از خود درون او صحبت میکند.