کتاب مرا به کِنگاراکس نبر! اثر آندری کورکوف نشر افق

قطار چند تکان خورد و به حرکت درآمد. چرخ‌ها بدون شتاب نقاط اتصال ریل‌ها را می‌شمردند. ـ بالاخره راه افتادیم. توروسوف عینکش را میزان کرد: «بله، قطار در حرکت است.» رادِتسکی غرولند کرد: «فس‌فس می‌کند! بارنامه پیش توست، آقای باسواد؟» ـ بله. ـ خوب، بعد از همه‌ی این‌ها بگو ببینم محموله‌مان چیست و کجا داریم می‌رویم؟ توروسوف آرام و شمرده خواند: «محموله‌ی ت.پ.س.ب.۱۷۸۵ و غیره.» ـ این رمل و اسطرلاب را خودم هم می‌دانم. از تو به‌عنوان آدمی که چیزی سرش می‌شود سؤال کردم. می‌توانی بدون این کدگذاری‌ها بگویی بارمان چیست؟ توروسوف شانه بالا انداخت.