ترسیم زندگی شهدا در ورقهای کاغذ و بهحرکت درآوردن قلم بر روی صفحهای سفید، هنر نویسنده نیست. نویسنده از خود چیزی برای گفتن ندارد. این زندگی آن شهید است که بر روی کاغذ میدود و ماجرا از پی ماجرا میآورد. و نویسنده برای این نوشتن، برای الهام از یک نام، «نیازمند محتوایی عمیق از جنس نور است، یعنی زندگی شهید و هنر پربهای او، یعنی شهادت.»
بگذریم که شاعرانه صحبتکردن کار ما نیست.
در ثبت خاطره و برداشتن نکتههای زندگی یک شخصیت اعم از اینکه آن فرد شخصیتی تاریخی و سیاسی و اثرگذار باشد یا عالمی وارسته یا قهرمانی ملی و ورزشی یا شخصیتی معنوی، مثل شهید، از لحظۀ نخست شروع بهکار و گرفتن مصاحبهها، تا آخرین لحظات آن که پیادهکردن متن مصاحبهها و دستچینکردن خاطرات و مرتبکردن فهرست مطالب است، به قول امروزیها نکتهای مهم و عمیق به چشمت میآید.