سال ۱۳۶۶ هم مثل سالهای دیگر دوران دفاع مقدس، تحت تاثیر جنگ بود. بر اساس نظر امام و خواست مردم و مسئولان و اقتضای شرایط، اولویت از هر جهت به دفاع داده میشد.
گرچه با همین سیاست هم نیازهای دفاع، آن گونه که شایسته بود، امکان تامین کامل نداشت و با دستور امام، در سال ۱۳۶۵ نهادی به نام شورای عالی پشتیبانی جنگ با عضویت سران سه قوه و نخست وزیر تشکیل شد که حق تصمیم گیری برای تامین نیازهای جنگ را داشت.
در جبهه جهانی هم، سیاست و دیپلماسی در مورد جنگ تشدید شد و دیپلماسی ایران در این سال، بخش مهمی از تلاشهای سیاسی برای جلوگیری از تحمیل صلح غیر عادلانه در پایان جنگ تحمیلی و گنجاندن حقوق ایران و کیفر صدامیان متجاوز در قطعنامه شورای امنیت بود.
از دیگر مسائل و مباحث مطرح شده در اثر از اختلاف نظر میان دو جناح رادیکال و محافظه کار در مجلس، اختلاف نظرها در داخل «حزب جمهوری اسلامی»، نرخ گذاری و کنترل قیمتها در حوزه اقتصاد، ادغام سازمانها و نهادهای موازی، تاسیس«مجمع تشخیص مصلحت نظام»، تصویب لایحه قانون کار در مجلس، اختلاف با آیت الله«منتظری» و اصلاح وصیتنامه امام، نام برد.