کتاب خانه جایی ست که دل آنجاست نشر ذهن‌آویز

من به تدریج مسیر درست زندگی را گم کردم؛ به طوری که تا هنگام بازگشت به خانه، حتی نمی‌دانستم که گم شده‌ام؛ خانه‌ای که در درون قلبم بود. من سال‌ها مشغول ساختن نقاب‌هایی بودم. این نقاب‌ها نوعی پوشش بودند؛ وسیله‌ای بودند که می‌توانستم حقیقتم را پشت آن‌ها پنهان کنم. ترس از اینکه مقبولیت و محبوبیت خود را به واسطه به نمایش گذاشتن شخصیت حقیقی‌ام از دست بدهم، مرا مجبور می‌کرد پشت آن نقاب‌ها پنهان شوم. اگرچه ناخشنود و هراسان بودم و از اضطراب رنج می‌بردم، خود را مانند پروانه‌ای در پیله می‌دیدم که دوره تحول و آماده‌سازی را می‌گذراند. عمیقا مشتاق بودم که بال‌هایم را باز کرده و شروع به پرواز کنم. ترس‌هایم به من اجازه آزاد شدن و به پرواز درآمدن را نمی‌دادند. هدفم از نگارش این کتاب به اشتراک گذاشتن تجاربم است به این امید که نوشته‌های من متناسب با شما و حقیقت زندگی‌تان باشند. امیدوارم نوشته‌های من کمک‌تان کنند تا بال‌های خود را گشوده پرواز کنید. وقتی بتوانیم دیگران را درک کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم، به ویژه ارتباطی روحی، احساس آرامش و امنیت و امید در وجودمان ایجاد می‌شود. همه‌مان می‌خواهیم صدایمان شنیده شود و دیگران درک‌مان کنند. همه‌مان دوست داریم به احساسات‌مان توجه شود؛ دوست داریم بدانیم که تنها نیستیم. شما تنها نیستید.