پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اختلال استرس پس از سانحه را جزء مجموعه تشخیصی اختلالات تروما و وابسته به استرس میباشد که میتواند پس از مواجهه با یک رویداد آسیب زا ایجاد شود. اختلال استرس پس از سانحه اختلالی است که با تجربه مجدد سانحه آسیب زا، اجتناب از محرک های یاد آوری حادثه و برانگیختگی مفرط و تغییرات منفی در شناخت و خلق و خوی مشخص میشود. تخمین شیوع ماداالعمر برای اختلال استرس پس از سانحه نشان میدهد که این وضعیت ممکن است به میزان ۹-۱ درصد در جمعیت عمومی و ۴۵-۶ درصد در میان همه بازماندگان حادثه آسیب مشاهده میشود. فشاری که موجب بازماندگان حادثه آسیب مشاهده میشود به قدری ناتوان کننده است که تقریبا هرکسی را از پا در می آورد. رویدادهایی که فراتر از ناامیدی و بدبیاری عادی هستند، اتفاقاتی نظیر سوء استفاده جسمی، هیجانی یا جنسی، حملهی جسمانی، تصادف، اعتیاد، بیماری، جنگ، بلایای طبیعی، مشاغل فشارآور، دزدیده شدن، شکنجه شدن، گروگان بودن، اسیر بودن و مانند اینها. افراد واقعه آسیب زا را در رویا و نیز افکار روزانه خود مجددا تجربه میکنند