از متن کتاب:
یادتان باشد که شما صاحب آن چیزهایی هستید که برایتان اتفاق افتاده است. اگر دوران کودکی تان چنگی به دل نمی زده، احتمالاً این فکر را رفته رفته در سر پرورانده اید که اگر حقیقت را درباره آنچه واقعا در خانواده تان می گذشته بگویید، یک انگش ت اشاره سفید و استخوانی دراز از لای ابری بیرون خواهد جست و ضمن اشاره کردن به شما، این فرمان را با صدایی ترسناک و رعدآسا به شما ابلاغ خوهد کرد که، <ما به تو گفتیم که نگویی.> اما این فکر مال آن وقت ها بود. هرآنچه را الان می توانید درباره والدین، خواهرها، و برادرها، قوم و خویش، و همسایه هایتان به یاد بیاورید روی کاغذ بیاورید: بعداً درباره اینکه آیا این کارمان مصداق افترا زدن هست یا نه صحبت خواهیم کرد.