کتاب نوآوری کسب و کار از طریق بلاکچین وینچنزو مورابیتو نشر راه پرداخت

با توجه به دو دهه آزمایش‌های علمی به‌منظور کشف اصول، پیشرفت‌های فنی و نظریات؛ شتاب بسیار زیادی در حوزه شبکه‌سازی رایانش غیرمتمرکز (همتابه‌همتا) و نیز امنیت ارتباطات (رمزنگاری) وجود داشته است. در نتیجه، فناوری جدیدی با نام «بلاکچین» شکل گرفت. جای تعجب نیست که فناوری بلاکچین به لفظ روزمره عصر ما تبدیل شده و توجه بسیاری از کارآفرینان، دولت‌ها، بانک‌ها و نهادهای دیگر را به خود جلب کرده است. به‌نظر می‌رسد که همه آنها بخشی از سرمایه و منابع خود را برای دستیابی سریع به درک روشنی از پارادایم بلاکچین اختصاص داده‌اند و در عین‌حال، قصد دارند تا از این فناوری کلیدی در آینده استفاده کنند. می‌توان بلاکچین را مرحله بعد در حرکت از سمت مفاهیم معماری رایانش توزیع‌شده(۶) به ‌سوی پایگاه‌های داده جهانی واسط‌های کاربری دانست که عملکرد دستگاه‌های گوناگون و منابع داده‌ای مختلف را یکپارچه می‌کند. بلاکچین به پایگاه داده توزیع‌شده رمزی اشاره دارد که مخزنی از اطلاعات است که نمی‌توان آن را بازگشت داد و غیرقابل دستکاری است. به عبارتی دیگر، می‌توان بلاکچین را به‌صورت دفترکل عمومی توزیع‌شده یا پایگاه داده اسناد تمام تراکنش‌هایی تعریف کرد که انجام شده‌اند و بین کاربران شبکه مذکور به ‌اشتراک گذاشته شده‌اند. هر تراکنش یا رویداد دیجیتال در دفترکل عمومی باید از طریق توافق بیش از نیمی از کاربران شبکه مذکور اعتبارسنجی شود. این مطلب نشان می‌دهد که هیچ کاربر یا شرکت‌کننده‌ای به‌صورت انفرادی نمی‌تواند داده‌ای را بدون تفاهم دیگر کاربران (شرکت‌کنندگان) اصلاح و دستکاری کند. کاملا مشخص است که مفهوم فناورانه بلاکچین با مفهوم پایگاه داده شباهت فراوانی دارد. بلاکچین باعث می‌شود که کاربران در بار اول درباره چگونگی رخداد یک رویداد دیجیتال یا تراکنش خاص، بدون نیاز به هر نوع نهاد کنترل‌کننده، با یکدیگر توافق کنند. این فناوری (فناوری بلاکچین) از این جهت منحصربه‌فرد است که کار واسطه‌ها را کاهش می‌دهد. این مطلب باعث می‌شود که داده‌ای خاص به شیوه‌ای امن و مطمئن به کاربران منتقل شود.