کتاب دروازۀ مغرب نشر باغ مرمر

در خانۀ یونس به صدا در آمد. یونس خانه نبود. ـ ببین کیه. درو باز کن. پسر بزرگ یونس به سوی در رفت. پای در ایستاد. چفت در را برداشت. در باز شد. ـ نه، خدایا نه... چرا حالا؟ تازه وارد بی‌موقع وارد شده بود. آنگاه با آرامشی تمام مقابل پسر یونس ایستاد و چشمان نافذ و مرموز خود را به او دوخت. بدن پسر یونس سرد شد. آرامش در روحش محو و اضطراب بدنش را سوزاند. صدای مادرش شنیده شد که می‌گفت: ـ کیه، کیه... تعارف کن بیاد تو. زن یونس نزدیک آمد. دختر‌های کوچکش در گوشه‌ای از اطاق بازی می‌کردند و ناگهان ترس و غمی دردناک گلویش را فشرد. ـ ‌ای وای خدایا، پس چرا حالا اومدید؟