بخشی از کتاب:
چطور میتونیم خوشبین باشیم؟ ایدهی اصلی کتاب من به اسم «یک میلیاردِ تهیدست» اینه که ۱ میلیارد نفر تو شرایط اقتصادیای گیر افتادن که برای ۴۰ سال راکد بوده و بنابراین از بقیهی مردم دنیا جدا افتادن. سؤالی که باید پرسیده بشه این نیست که «آیا میتونیم خوشبین باشیم یا نه؟» اینه که «چطور میتونیم به این یه میلیارد نفر امید واقعی بدیم؟» این سؤال از نظر من چالش اساسیِ تکاملِ امروزه.
پیشنهاد من به شما یه دستورالعمله. ترکیبی از ۲ نیرو که دنیا رو برای همیشه تغییر دادن، یعنی همدردی و منافع شخصی در راستای منافع عمومی. همدردی به این دلیل که ۱ میلیارد نفر تو جوامعی زندگی میکنن که به اونا امید واقعی نداده. این یه تراژدی انسانیه. منافع شخصی در راستای منافع عمومی هم برای اینکه اگه این انزوای اقتصادی برای ۴۰ سال دیگه ادامه پیدا کنه، با توجه به یکپارچگی جهانی، برای نسل بعد از ما تبدیل به کابوس میشه. ما به حس همدردی به عنوان یه محرک نیاز داریم و همینطور قراردادن منافع شخصیمون در راستای منافع عمومی تا باعث بشه عزممون رو جزم کنیم. اتحاد این ۲ تا نیرو دنیا رو دگرگون میکنه.