بخشی از کتاب:
وقتی به یه اقیانوسِ آبیِ روشن و بزرگ نگاه میکنین، درواقع دارین به یه سوپِ میکروبی که پر از زندگی و جنب و جوشه نگاه میکنین. اون چیزی که توی سوپ میبینین باکتریهای دریاییان که دارن میجنبن و تو شبکهی غذاییِ اعضایِ دیگهی دریا جستوجو و تفحص میکنن. واسه اینکه تأکید کنم و به همه نشون بدم که چقدر این دنیا کوچیکه، همیشه یه خطِ سفید به همهی اسلایدام اضافه میکنم که ضخامتِ یه رشته از موهای آدم رو نشون بدم، یه رشتهی خیلی باریک. در کل به طور متوسط یه قاشق آبِ دریا حاویِ ۵ میلیون باکتری و ۵۰ میلیون ویروسه. اگه قرار بود دو گالن آب دریا رو جمع کنم و ببینم چه چیزایی توشه، اون موقع تعدادِ باکتریهای این دو گالن از تعدادِ آدمهای روی کرهی زمین بیشتر میشد. یه لحظه به این فکر کنین که چند گالن آب توی اقیانوس هست. الان شاید یادِ تمومِ آبهایی افتادین که خیلی تصادفی تو دریا بلعیدین و از فکرشم کلی حالتون بههم خورده. اما خوشبختانه خیلی بهندرت ممکنه از آبِ دریا مریض بشیم، چون بیشترِ میکروبهای دریایی به سودِ ما هستن، نه ضررمون.