بیانالطّب از کهنترین درسنامههای پزشکی پارسینگاشت است که در میانه سدهٔ ششم هجری تألیف شده و در شمار آغازین نوشتارهای طبّی تاریخ ادب فارسی، یادگاری از روزگار سلاجقه روم و نمادی از حضور فرهنگ و تمدن ایرانی در آسیای صغیر است. تفلیسی در دهههای پایانی قرن پنجم زاده شده و پس از چیرگی گرجیان مسیحی بر تفلیس در سال ۵۱۴ ه به بغداد و سرانجام به قونیه کوچید و آثار متعدّدی به فارسی نوشت. این کتاب به زبانی ساده و با حجمی مختصر، دربردارنده یک دوره اصول پزشکی رازیانی سینایی است که در آن به سببشناسی، نشانهشناسی و درمان سیصد و شصت بیماری از سر تا پای آدمی اشاره شده است.