من کیستم؟ چرا اینگونه فکر می کنم؟ عقاید من تا چه حد نتیجه فرهنگ و محیط رشد من است؟ اگر در جای دیگری متولد میشدم آیا باز هم به آنچه امروز اصرار دارم، اصرار میورزیدم؟ یا به چیزهای متفاوتی معتقد بودم؟ من در چه فرهنگی بزرگ شدهام و این فرهنگ، طرز فکر مرا چگونه شکل داده است؟ آیا نمیشد طور دیگری فکر کرد یا خوب و بدهای دیگری داشت؟ احساسات و تمایلات من چیست و چگونه این تمایلات، نگاه من را به دنیا شکل داده است؟ آیا در افکار و باورهای من تعارض و تناقض وجود ندارد؟ آیا طرز فکر من برایم بیشتر عامل شادی و راحتی است یا مایه رنج و گرفتاری؟ چگونه میتوانم خودم را از رنج افکار و احساسات مزاحم رها کنم؟ آیا مسیر زندگیم را خودم انتخاب کردهام یا با تلقینات محیط به این راه کشانده شدهام..؟ اینها سوالاتی است که در خودشناسی به آن میپردازیم. پاسخ دادن به این پرسشها میتواند نگاه ما را به دنیا شفاف کند و به زندگیمان معنا و جهت روشنی بدهد. در خودشناسی، از رنج تردید و تناقض رها میشویم و در زندگی، مطمئن و آسوده گام بر میداریم. خودشناسی، جمع آوری دانش و اطلاعات نیست، خودشناسی رسیدن به بینش و خردمندی است. «از رنج تا رهایی» به زبانی ساده و صمیمی، خواننده را با خود همراه میکند تا نکات جذاب و قابل تأملی را درباره خود، فریبهای ذهن، معنای زندگی و ریشههای رنج و ناکامی پیش روی او بگذارد.