تاریخ حوزههای علمیه و روحانیت، ستارگان درخشان زیادی را به خود دیده است. ستارگانی که هر کدام در دورهای از تاریخ، پرفروغ بوده و چراغ راه مومنان طریق حق و حقیقت بودند.
بیشک در دوران معاصر، ستارگان حوزههای علمیه و روحانیت، آنانی بودند که علیرغم اشتیاق وافر به تحصیل علم و رسیدن به قلههای فقاهت و معرفت، حجره و مدرس را رها کرده و با لبیک به امام زمانشان، همپا و همدوش مردم دلیر و مجاهد ایران اسلامی، به دفاع از مرزهای وطن و اعتقادات این مرز و بوم پرداختند.
آنانی که به آنچه در کتب درسی حوزه، از آیات و روایات فراگرفتند، خالصانه عمل کردند؛ اگر از تقوا گفتند خود، سرآمد پرهیزکاران بودند؛ اگر از ساده زیستی و زهد سخن به میان آوردند، خود، در زمره زاهدان روزگار بودند و اگر به تأسی از آیات نورانی قرآن و روایات اهل بیت (ع)، مردم را به جهاد فرا خواندند، خود پیشقدم و پیشگام مجاهدت در راه خدا بودند؛ عالمانی که علم را با عمل در هم آمیختند و شدند «عالِم عامِل».