شهرها، کانون تمدن و مدنیت و مراکز عمده و ثقل سکونت و فعالیت انسانها و خاستگاه اصلی تحولات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و فنآوری میباشند. شهرها و بهویژه شهرهای بزرگ و کلانشهرها، نقش و تأثیر مهم و تعیینکنندهای در توسعه و پیشرفت کشور دارند. بنابراین، کلید واژههای شهر، شهرسازی، توسعه شهری، برنامهریزی شهری، مدیریت شهری و قوانین و مقررات شهری و شهرسازی، معنای خاص مییابند. در عصر شهرنشین فعلی، این مؤلفهها و ارکان دیگر موضوعات نظری و تخصصی صِرف محسوب نمیشود بلکه، واقعیتها و ضرورتهایی اجتنابناپذیر میباشند که به ساختار اقتصادی و اجتماعی کلان کشور پیوند خوردهاند. مدیریت و اداره بهینه شهر، هدایت نظاممند و برنامهمحور رشد و توسعه شهری هماهنگ با ظرفیتهای زیستپذیری، ارتقاء کیفی محیط و فضاهای شهری، برقراری عدالت اجتماعی و تأمین زیرساختها و نیازمندیهای عمومی و خدماتی، کنترل ساخت و سازها و تراکم و حفظ نظم و امنیت شهر و شهروندان با هدف توسعه پایدار شهری و ارتقای کیفیت زندگی و تأمین رفاه و آسایش شهروندان، ضمن نیاز به برنامهها و طرحهای توسعه شهری جامعنگر و آیندهاندیش، مدیریت شهری یکپارچه و کارآمد، منابع زیستی و درآمدی پایدار، مشارکت شهروندان و سازماندهی ساختارهای تصمیمساز و تصمیمگیر شهری و شهرسازی، مستلزم نظام حقوقی و قانونی کارآمد و منسجم بهعنوان پایه و تکیهگاه اصلی و مهم است. در این چارچوب، همپیوندی نظام حقوقی و قانونی با نظام شهرسازی و مدیریت شهری در پایداری و ارتقای کیفی شهرها معنا مییابد.