آقای رضا محمودی در دیماه ۱۳۳۷ متولد شد. اما بعداً تشخیص داده شد که ناشنوای مادرزاد است. دقیقاً امسال شصت بهار از زندگیاش گذشته است و به مناسبت شصت سالگی او جشن نامه حاضر تقدیم میگردد.
ناشنوایان به آقای محمودی علاقه دارند، زیرا ایشان با تمام وجود در خدمت جامعه ناشنوایی ایران بوده و خدمات ارزندهای تاکنون ارایه کرده است. کتاب حاضر از یک نظر کارنامه ایشان هم هست. و نشانگر تلاشها و فعالیتهای او است. او از شاگردان مرحوم باغچهبان و ثمینه باغچهبان و در آموزشگاه کر و لالهای باغچهبان (آموزشگاه ناشنوایان باغچهبان کنونی) تحصیل کرده است و تربیت آنها در ایشان مؤثر بوده؛ صفات اخلاقی مثل خودکار و خودجوش بودن، مدام به فکر جامعه هدف بودن و بدون چشمداشت مادی تلاش کردن؛ تمام عمر پاک زیستن و به جای زراندوزی و تشکیل زندگی تجملاتی و پر زرق و برق، دائم درصدد تربیت افراد و افزودن بر جامعه باسوادان و فرهیختگان از باغچهبان به محمودی منتقل شده است.
یکی از صفات زیبا و محاسن اخلاقی او این است که در سختترین شرایط لبخند ملیح بر لب دارد و تاکنون او را عصبانی، عبوس، آشفته و پریشان ندیدهایم. همواره با حوصله و بردباری، درایت و شکیبایی و متفکرانه به حل مشکلات میپردازد.
اما کتاب حاضر که تألیف آن، حدود دو سال طول کشید و شاید دست تقدیر اینگونه بوده که برای شصتمین سالگرد آقای محمودی منتشر گردد، گویای بخشی از فعالیتهای ایشان است، زیرا گزارش همه فعالیتها و تمام فضائل و محاسن ایشان به اصطلاح مثنوی هفتاد مَن کاغذ میخواهد و کتاب بسیار قطور و حجیم خواهد شد. از اینرو تلاش کردیم مهمترین نکات و مطالب را از دست ندهیم و بیاوریم؛ در فصلهایی مثل آلبوم عکس به حداقل اکتفا نماییم. زیرا فقط عکسهای ایشان چند صد صفحه است ولی از بین آنها چند قطعه مهمتر انتخاب شد. از طرف دیگر عدم دسترسی نخبگان جامعه به اسناد و مدارک ایشان سزاوار نیست، از اینرو درصدد هستیم اسناد و مدارکی که در این کتاب نیامده، در سایت دفتر فرهنگ معلولین و نیز CD و کتاب منتشر و در اختیار عموم قرار گیرد.