قرآن میفرماید: خداوند به آدم علم اسرار آفرینش را آموخت تا از اسرار معنوی و مادی آنها آگاه شود، تمام موجودات را بشناسد، نام همه را بداند و حتّی از خواص آنها مطلع باشد و فلسفه و اسرار آفرینش هر کدام را به او یاد داد، استعداد نامگذاری اشیاء را به او ارزانی داشت تا بتواند اشیاء را نامگذاری کند و در موارد احتیاج با ذکر نام آنها را بخواهد، یا به دیگری بدهد، نه اینکه بخواهد عین آن چیز را به وی نشان بدهد و این خود نعمتی است گرانبها. سپس از فرشتگان درخواست شد که اسماء اشیاء و موجودات را که مشاهده میکنند بیان نمایند و اسرار و چگونگی آنها را شرح دهند، فرشتگان در برابر این آزمایش در حقیقت رفوزه محض بودند و لذا در پاسخ گفتند:
«خداوندا، ما جز آنچه را به ما تعلیم دادهای چیزی نمیدانیم»
در اینجا نوبت به آدم میرسد، که در حضور فرشتگان اسماء موجودات را شرح دهد و اسرار آنها را بیان نماید، فرشتگان در برابر معلومات وسیع و دانش فراوان این انسان سر خضوع خم کردند، و بر آنها آشکار شد که این انسان با این علم و دانش لیاقت سرپرستی و خلافت زمین را دارد.