«مَرَح» به معنی شدّت خوشحالی در برابر یک موضوع باطل و بیاساس است.
اشاره به اینکه افراد متکبر و مغرور غالباً به هنگام راه رفتن پاهای خود را محکم به زمین میکوبند تا مردم را از رفت و آمد خویش آگاه سازند، گردن به آسمان میکشند تا برتری خود را به پندار خویش بر زمینیان مشخص سازند.
ولی قرآن میفرماید: آیا تو اگر پای خود را بر زمین بکوبی، هرگز میتوانی زمین را بشکافی یا ذره ناچیزی هستی بر روی این کره عظیم خاکی.
آیا تو میتوانی هر قدر گردن خود را برافرازی هم طراز کوهها شوی یا اینکه حداکثر میتوانی چند سانتی متر قامت خود را بلندتر نشان دهی در حالی که حتی عظمت بلندترین قلههای کوههای زمین در برابر این کوه، چیز قابل ذکری نیست و خود زمین ذره بیمقداری است در مجموعه جهان هستی.
در سیره پیامبر اعظم صلیاللهعلیهوآله است که آن حضرت حتی روز فتح مکه بر الاغی بدون پالان سوار شد و هرگز اجازه نمیداد به هنگامی که سوار بود افرادی در رکاب او پیاده راه بروند. و میفرمود: حرکت کردن پیاده در کنار سواره سبب غرور سوار و ذلت پیاده میشود!