کتاب انحصارگرایی و غول های فناوری مجله کسب وکار هاروارد نشر راه پرداخت

اقتصاد جهانی حول چند ابرقدرت دیجیتال شکل گرفته است. شواهد نشان می‌دهد دنیا به سمتی می‌رود که تنها یک برنده باقی می‌ماند و تعداد اندکی از «شرکت‌های کانونی» (از جمله علی‌بابا، آلفابت/گوگل، آمازون، بایدو، فیس‌بوک، مایکروسافت و تنسنت) جایگاه مرکزی را به خود اختصاص می‌دهند. این شرکت‌ها در عین حال که برای کاربران ارزش‌آفرینی می‌کنند، قسمت عظیم و نامتناسبی از ارزش را به خود اختصاص می‌دهند و این چیزی است که آینده اقتصادی ما را شکل می‌دهد. همان فناوری‌هایی که وعده می‌دادند دموکراسی را در کسب‌وکارها ایجاد خواهند کرد، اکنون تهدیدی برای انحصاری‌تر شدن اقتصاد محسوب می‌شوند. شرکت‌های کانونی علاوه بر تسلط بر بازارها، روابط اصلی شبکه‌هایی را که در اقتصاد ما نفوذ دارند، ایجاد و کنترل می‌کنند. اندروید و فناوری‌های مرتبط با آن که به شرکت گوگل تعلق دارد، نوعی «تنگنای رقابتی» ایجاد می‌کنند؛ یعنی این شرکت به میلیاردها نفر مصرف‌کننده دسترسی دارد که ارائه‌دهندگان خدمات و محصولات می‌خواهند به آنها دسترسی داشته باشند. به این ترتیب شرکت گوگل می‌تواند در معاملات خود هزینه بالایی را مطالبه کند و در عین حال روی جریان اطلاعات و داده‌های جمع‌آوری‌شده نیز تأثیر بگذارد. بازارهای آمازون و علی‌بابا هم بین تعداد زیادی از کاربران و خرده‌فروشان و تولیدکنندگان ارتباط برقرار می‌کنند. پلتفرم پیام‌رسانی وی‌چت که متعلق به تنسنت است، در سطح جهان بیش از یک میلیارد کاربر دارد و منبع مهمی است که دسترسی به پیشنهادهای کاری، بانکداری آنلاین، سرگرمی، حمل‌ونقل و خدمات دیگر را برای مصرف‌کنندگان ممکن می‌کند. هرچه تعداد کاربران این شبکه‌ها بیشتر شود، شرکت‌ها بیشتر ترغیب می‌شوند تا خدمات و محصولات خود را از طریق آنها ارائه کنند. این ابرقدرت‌های دیجیتال با دریافت بازدهی به مقیاس بالا و کنترل تنگناهای رقابتی تعیین‌کننده، قدرت بیشتری پیدا کرده، ارزش نامتناسبی کسب می‌کنند و تعادل رقابت جهانی را برهم می‌زنند.