قرآن در این آیه به موهبت عظیمی که خداوند بر همه مؤمنان مرحمت فرموده بحث میکند، میفرماید: او کسی است که سکینه و آرامش را بر دلهای مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزاید.
«سکینه» در اصل از ماده سکون به معنی آرامش و اطمینان خاطری است که هرگونه شک و تردید و وحشت را از انسان زائل میکند و او را در طوفان حوادث ثابت قدم میدارد.
این آرامش ممکن است جنبه عقیدتی داشته باشد و تزلزل اعتقاد را برطرف سازد، یا جنبه عملی، به گونهای که ثبات قدم و مقاومت و شکیبایی به انسان بخشد.
اگر ایمان هیچ اثری جز همین مسأله آرامش نداشت کافی بود تا انسان با تمام وجود از آن استقبال کند، تا چه رسد به ثمرات و برکات دیگر.
بررسی حال مؤمنان و افراد بیایمان، روشنگر این حقیقت است که گروه دوم در یک حال اضطراب و نگرانی دائم به سر میبرند، در حالی که گروه اول از اطمینان خاطر بینظیر بهرهمندند و در سایه آن؛