این تحقیق بر پایه نظریههای حوزه مطالعات شهری ازجمله مدیریت شهری و جامعهشناسی به دنبال شناسایی ظرفیتهای موجود در شوراهای اجتماعی جهت جلب مشارکت محلی و واگذاری مدیریت به مردم بوده است. نتایج مطالعه حاکی از این است که ظرفیتهای فردی، اجتماعی و نهادی شوراهای اجتماعی محلات تجربه و تخصص افراد و دغدغهمندی ایشان نسبت به مسائل اجتماعی در محله است و همچنین میزان تعاملپذیری، اختیار تصمیمگیری، هویت بخشی به محله، کسبشان و منزلت اجتماعی، استفاده از بروندادهای سازمانی، شفافسازی فعالیتها، بسترسازی جهت انجام فعالیت و استفاده از مکانیزمهای تشویقی از سایر ظرفیتهای شناساییشده در جلب مشارکت مردمی میباشد. استفاده از نظرات و مشارکتهای ارزشمند مردم و نخبگان محلی در راستای شناسایی مشکلات و توانمندیها و ظرفیتها و گرفتن مشاوره و راهکار و همچنین اجرای مشارکتی امور برای حل مسائل و ارتقای وضعیت مردم محله در عرصههای مختلف با مشارکت نهادهای محلی از قبیل کلانتری، بسیج، بهداشت، مدارس، مساجد و... است که پیششرط اصلی آن اعتقاد و اعتمادبخش دولتی در واگذاری این امور و انعطافپذیری لازم و بسترسازی زمینههای قانونی موردنیاز میباشد. ظرفیتهای اجتماعی موجود در شورای محله، با توجه به اینکه فعلا روند به عضویت رسیدن اعضا به شیوه انتخاباتی نیست، درنتیجه عمده ظرفیتهای اجتماعی بر مبنای تعاملات و ارتباطات اعضا با بدنه مردمی و نهادهای مردمی فعال در سطح محله میباشد و تا حدود زیادی وابستگی به شخص و جایگاه اجتماعی وی دارد و در صورتی که بتوان شرایط را طوری فراهم نمود تا این اعضا به نحوی منتخب مردمی (در صنف موردنظر مثلا رابط ائمه جماعت– رابط کسبه و...) باشند و این منتخب بودن در مقام اجرایی نیز دارای وزن و تاثیرگذاری موثر باشد قطعا جایگاه اعضا از لحاظ اجتماعی و گرفتن مشارکتها و تصمیمسازیها موثرتر خواهد بود. عوامل متعددی مشارکت در محله را توجیه مینماید که مهمترین آن هویت بخشی به محله و کسبشان و منزلت اجتماعی در خدمت داوطلبانه و مردمی در اجرای پروژههای محلی و مدیریت مردمی است.