اولین رمان منصور زیرک با نام سنگور کتاب پیش روی شما است، داستان کودکی که در نوجوانی در سنگور بهپیری رسید. در فرهنگ عمید سنگور بهمعنای زنبیل یا سَله، ظرفی که از شاخههای نازک درخت برای حمل میوه یا چیزهای دیگر میبافند آمده است و نیز نام روستایی قدیمی در شهرستان آبادان میباشد (امل قصب سنگور) اما منظور نویسنده از سنگور همانگونه که در متن داستان بارها بهآن اشاره شده، اصطلاحی محاورهای و عامیانه از خود نویسنده در نوجوانی است که در زمان جنگ تحمیلی استفاده میکرده و ترکیبی از کلمههای سنگر و گور است و اشاره بهسنگرهای دستکند بهتنگی گور دارد که با دست یا سرنیزه حفر میکردهاند. چه بسا دوستانِ نوجوان و همقطارانِ وی که در راه دفاع از شهر آبادان و خاک ایران پیش چشم او سنگرهای تنگ آنها بهگورشان مبدل گردیده. داستان سنگور روایت جنگ یا سیاست نیست بلکه روایتی ساده از اتفاقات واقعی دوران کودکی و حوادث نوجوانی در بحبوحهی انقلاب اسلامی ایران و جنگ تحمیلی تا سن بیست و دو سالگی نویسنده است که در قالبی رمانتیک بهرشتهی تحریر درآمده؛ نام شخصیتهای داستان نیز بهصورت تصادفی انتخاب گردیده است.