قدم نخست در مسیری بیپایان...
خواستیم مشقِ نوشتن کنیم
بذر رؤیاهامان جوهرِ کمرنگ قلممان بود.
بذر رؤیاهامان را کاشتیم روی کاغذ، رختِ شخصیتهای خیالیمان را به تن کردیم برای زیستن در اتمسفر قصههایی که بیش از زندگی واقعی برایمان ملموس شدهبودند.
دیگر مرزی نبود برای جدا شدن ما آمیخته بودیم با هم.
بغض کردیم، گریه کردیم، خندیدیم، فریاد کشیدیم.
آری فریاد کشیدیم برای گفتن حرفهامان.
هر چند کم تجربه، هر چند نوقلم، هرچند تازه از راه رسیده اما سعی کردیم خودِ واقعیمان باشیم.
سبکی تازه باشیم در بیان قصه.
لحنی نو باشیم در گفتن داستان.
خواستیم مشق نوشتن کنیم، خواستیم طعمِ مسیر تازهای را در بدو ورود بچشیم. خواستیم به خلاقیت و نوآوریمان میدانِ تجربه و آزمون بدهیم.
انتشارات ۳۶۰ درجه، پای این بذرِ کمجان، اعتماد و امید بخشید تا رؤیاهامان جوانه بزنند.
حالا میخواهیم این ساقهی نحیف را تقدیم شما کنیم.
این قدم نخست ماست در مسیری بیپایان.
و میدانیم که قدمهای نخست بدون ضعف نیستند و سعی خواهیم کرد که ضعفها در قدمهای بعدی و با تجربههای بیشتر کمرنگتر شوند.
امید که با حمایت شما این بذر تازه متولد شده قد بکشد و تنومند شود.
علی سلطانی