معرفی، خرید و دانلود کتاب قهوه اجباری

چند بار پلک زدم و به رنگ زردِ کهربائی بلوزِ کاموایی مادربزرگ فکر کردم. مثل همیشه نو به نظر می­رسید؛ زیبایی خیره­کننده­ای داشت. مادربزرگ کنار چهارچوب در ایستاده بود و با چشم‌های بُراق و آتشینش -برای تمسخر البته- به دیگران نگاه می­کرد؛ از همه بهتر بود؟ او قدی متوسط و اندامی لاغر؛ اما برجسته و زیبا داشت. چشمانش مثل دو زمرد سبز می­درخشید و پوست صورتش با آن چروک کم، بدون جوش و لک دیده می­شد. مادربزرگِ سبزه­ی جذابِ من برای آن شب، بلوزش را با یک شلوار مشکی تنگ و ریش­ریش و یک جفت صندل مشکی ساده و شیک، ست کرده بود. بی­نظیرترین مهمان آن شب، البته به نظر من؛ همان کسی که همیشه با روحیه‌ی خاصش مرا به زندگی امیدوار می­کرد. با آن گوشواره­­ی فوق­العاده و طلایی که از لابه‌لای موهای مصری­اش برق می­زد، مرا یاد عروسک­های میلیونر و مدل می­انداخت. پیرمردی وارد سالن بزرگ مهمانی شد. اولین باری بود که می‌دیدمش... از مادربزرگ بلندتر به نظر می­رسید. تا دیدمش به خودم گفتم که چقدر آن دو در کنار یکدیگر کامل­ترند. حسم می‌گفت می­تواند بخش گمشده­ی جورچین مادربزرگ باشد. در همین فکر و خیال بودم که خواهرم به سمتم آمد و گفت: «سوفیا! باز خودت را یک‌گوشه پنهان کردی و محو تماشای دیگران شدی؟» گفتم: «من؟ گیرم که محو تماشای دیگران باشم؛ اما واقعاً چه کسی محو تماشای دختر جوانی مثل من می­شود؛ آن‌هم با این ویلچر زپرتی؟» خواهرم سیلویا، با مهربانی خاصش زبانزد تمام اقوام، دوستان و کسانی است که او را می­شناسند. به همین دلیل، همه نامش را تسخیرکننده‌ی قلب­ها گذاشته­اند؛ اما با همه­ی این تفاسیر دل من هنوز هم برایش می­سوزد؛ چراکه همسرش طاقت این محبوبیت را نیاورد و عاقبت، حسادتش بر مهربانی سیلویا غلبه کرد و از هم جدا شدند.