مادر با ظاهری آشفته وارد دفترم شد، پشت سرهم سؤالاتش را میپرسید و گاهی هم نگاهی به فرزندش میکرد و دوباه ادامه میداد. با یک لبخند دعوت به نوشیدن قهوهاش کردم. بعد از آن آرامتر به نظر میرسید و حال آمادهٔ گوش سپردن به حرفهای من بود.
آری این کتاب به اندازه نوشیدن همان قهوه، آرام بخش ذهن پرسشگر والدین است. حال لحظهای، قهوهای با والدین مینوشم و به دغدغههای پر تکرار آنها در این کتاب اشاره میکنم.
دکتر سپیده مژدگان