- درباره کتاب:
در این کتاب مفاهیم بنیادی زندگی، از منظر چهرههای شاخص ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسیها، مفاهیم زندگی در مقام و جایگاه یک متن، از منظر مخاطب عام، مورد مطالعه قرار گرفته و به همین دلیل، عاری از چالشی ژرف و شگرف است و تنها وجه چالش برانگیز آن در تقابل مخاطب بودن زندگی و انسان با یکدیگر است. لازم به ذکر است، این بررسیها با نگاهی تحلیلی و رویکردی فرهنگی بر زندگی، درصدد هستند تا زمینههایی را در وادی زندگی شناختی عقلانی مطرح کنند و نتیجه آنها چنین است که زندگی در غیبت آنها اساسا شناخت پذیر نیست. زندگی در افق، زندگی و مدیریت؛ زندگی در قلب تاریخ، تمثال هنری زندگی و... برخی از عنوانهای مباحث طرح شده در این کتاب است. ضمن آن که، در ابتدای مبحث مختصری از شرح حال نگارندگان آورده شده است.
در این فایل، مصاحبه با استاد علی عابدی شاهرودی را میشنویم.
- درباره نویسنده:
کریم فیضی در سال ۱۳۵۸ و یک سال بعد از انقلاب اسلامی در تبریز به دنیا آمد. اما همان دوران، در تبریز قیامهایی در حال شکل گرفتن بود که باعث شد دوران کودکی او در اوج هیاهو و ناآرامی بگذرد. پدر او که به حاجی فیضی مشهور بود، به کار تجارت میپرداخت ولی علاقه بسیاری به طبیعت و همچنین عبادت داشت. همین علاقه پدر در شکل گرفتن علاقه و به بحثهای دینی بیتاثیر نبود و پای او را به حوزه علمیه قم باز کرد. از دیگر نوشتههای کریم فیضی میتوانیم به هوشنگ دوم (در گفتگو با هوشنگ مرادی کرمانی)، زندگی و بس، پنجره پیامبر (رمان)، از حبران تا سهراب، شعاع شمس، همزاد مسیح، سفری با سهراب و سیب زن سیب مرد اشاره کرد.
- خواندن کتاب را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم ؟
ادبیات جهان ، مصاحبه ، مذهبی ، ادبیات ، فلسفه ، پژوهشی ، نقد ادبی، ...
- بخشی از کتاب:
زندگی و اجتماع دارای چه تعاملی میباشند؟
اجتماع یک بعد اصلی از همه تعاریف زندگی است، بخصوص که ناظر بر زندگی به معنی حقیقی است. چون در اجتماع و با اجتماع است که قوانین اخلاق، میدانی برای بروز پیدا میکند و یک جامعه درست - هر چند آرمانی نباشد - پدید میآید. در جامعه، به حسب کمالاتی که در این جامعه است و به حسب مدنیتی که در این جامعه است و هم چون تابعی از این امور زندگی حقیقی محقق شده است، گرچه زندگی به معنی حقیقی، مشروط به زمان و مکان است، اما میتواند همراه زمان و مکان باشد.
جامعه ایده آل، در واقع معیار یک زندگی بشری کامل در روی زمین است که دیگر زندگیها باید به این معیار سنجیده شود. این نیز در کتاب خداوند آمده است: «ان الارض يرثها عبادي الصالحون.» یعنی فرجام جامعه، به یک جامعه شایسته که زندگی حقیقی در آن محقق است، خواهد انجامید. فرمان خدای هستی به زندگی چنین است: «و لقد كتبنا في الزبور ان الارض يرثها عبادي الصالحون.» قوه عقلیه نیز به این نتیجه رسیده است که فرجام زندگی به سوی جامعه شایسته است، زیرا خداوند نظام جهان را به گونهای ترتیب داده که به سوی ایده آل در حرکت است.