کتاب حاضر در چند بخش به معرفی ابابصیر یحیی اسدی، ابابصیر لیث مرادی و ابابصیر یشکر بن وائل میپردازد. یحیی اسدی به رغم نابینایی روایات بسیاری را از امام باقر و امام صادق نقل کرده و در توسعه اندیشه شیعی، نقش و جایگاه ویژهای داشته است.
در بین ابابصیرها شخصیت یحیی از همه مهمتر است. پس از او لیث مرادی است که او هم فعالیتهای گسترده در ترویج فرهنگ امامت داشت اما رجالیون درباره وثاقت او اختلاف دارند. نیز نابیناییاش مورد اختلاف و تردید است.
این کتاب درصدد معرفی ابابصیرهایی است که نابینا بودند. هدف اینست که اینان به عنوان الگو به جامعه هدف شناسانده و مردم از آنان پیروی کنند. البته با شخصیتشناسی و رفتارشناسی اینگونه افراد، شناخت و آگاهیهای ما درباره مواضع مؤسسین اسلام نسبت به نابینایی و نابینایان کاملتر خواهد شد و درباره جایگاه و منزلت معلولان در دوره رسالت و دوره امامت مطلعتر میشویم. به ویژه درباره مواضع رهبران مسلمان و اهتمام آنان نسبت به معلولان، آگاهی افزون به دست میآوریم.