درباره چالش های نظری روزنامه نگاری شهروندی برای توسعۀ حوزۀ عمومی
در چنین برههای، تکنولوژیهای جدید ارتباطی نهتنها امکانی ابزاری و فناورانه را در اختیار افراد قرار دادند، بلکه خود سبب خلق نهادهای جدیدی شدند که ماهیتشان بدون وجود ابزارهای تکنولوژیک ارتباطی جدید بیمعنا بود.
از جمله چنین نهادهایی میتوان به رسانههای شخصی اشاره کرد. منظور از رسانههای شخصی، رسانههاییاند که مبتنی بر و قائم به وجود افرادی حقیقی، بدون اتکا به مؤسسات و بنگاههای خبری بزرگ هستند که بهشکلی مستقل به رابطهای متعارض، موازی یا همبسته با رسانههای سنتی، به تولید و انتشار اخبار میپردازند. این رسانهها که با نامهای رسانههای مستقل، رسانههای شهروندی، رسانههای مردمی، رسانههای اجتماعی، رسانههای مدنی، رسانههای مشارکتی و رسانههای جایگزین نیز شناخته میشوند، میتوانند در جایگاه جایگزینی برای نهادهایی که وظیفۀ خطیر نظارت عمومی را بر عهده داشتهاند، باشند. یا از منظری دیگر، با تکثری عاری از عقلانیت و پرداخت غیرواقعبینانه پدیدهها، به غامض و پیچیده ساختن مسئلۀ مشارکت عمومی که از پایههای اساسی دموکراسی است، بپردازند.