کتاب شلالۀ گیسو نشر انتشارات نارون دانش

چند وقت است که فاطمه دچار پا درد عجیبی شده؛ طوری که تا کمی راه می­رود پاهایش ورم می­کند و درد می­گیرد به همین خاطر بیشتر اوقات بچه­ها را آرام می­کنم یا می­خوابانم و می­گذارم کنار فاطمه و خودم همۀ کارها را انجام می­دهم. بعضی وقت­ها به پاهایش روغن بادام تلخ می­مالم. مصطفی و حبیب (دو پسر حاجی) برای کار به اراک رفته­اند و حاجی برایشان یک اتاق اجاره کرده است فقط گاهی آخر هفته­ها به ده می­آیند. از وقتی پسرها رفته­اند خانه خیلی خلوت و ساکت شده است. فاطمه به حاجی گفته فردا برای ناهار برویم باغ. کوفته برنجی­های فاطمه خیلی خوش طعم است. به فاطمه می­گویم: - من تمام وسایل و مواد کوفته را برای فردا حاضر می­کنم فقط شما درستش کنید؛ آخر کوفته­های شما خیلی خوشمزه است. فاطمه می­خندد. - ای بلای زبان شیرین. باشد مروارید. موادش را حاضر کن، من کوفته­ها را درست می­کنم. - راستی راز این کوفته­های خوشمزه را به من هم یاد می­دهی؟ - مروارید نمی­دانم سر به سرم می­گذاری یا واقعاً دست پختم را دوست داری؟ اما باشد یادت می­دهم. آسیه و راضیه می­گویند: - برای ما غذا درست نکنید. ما دوتا می­خواهیم برویم خانۀ نیره؛ حوصلۀ باغ آمدن با شما را نداریم. فاطمه هم می­گوید: - هر طور راحتید. یک سبد وسیله حاضر می­کنم. فاطمه آهی می­کشد: - دلمان پوسید. بگذار یک نفسی بکشیم. صبح زود می­رویم تا اذان مغرب هم می­مانیم. مروارید برای بچه­هایت لباس تعویضی و پتو و هرچه لازم داری بیاور.