با وجودِ ۱۱ بچه، لباسهای شستنی، دوشیدنِ گاوها، رسیدن به باغچه، غذا دادن به حیوونها و یک شوهر، اِما گِیت وود به ندرت زمان استراحت پیدا میکرد.
ولی گاهی اوقات، راهی برای فرار کردن از بار مسئولیتهاش پیدا میکرد.
یک پیاده رویِ طولانی پشت مزرعه، تمامِ چیزی بود که نیاز داشت تا دوباره انرژیِ اولیهاش رو بدست بیاره.
در بهار سال ۱۹۹۵، اِما ۷۶ سالش شده بود و همهی بچههاش هم سر و سامون گرفته بودن.
این شد که خونهاش توی اُهایو رو ترک کرد و تصمیم گرفت که پیاده، راهِ آپالاچیان رو طی کنه.
اون مسیر، به طولانیترین راهِ پیاده رویِ دنیا مشهور بود و برای طی کردنش باید از قلهی کوههای جورجیا تا مِین گذر میکرد.