کتاب درآمدی بر مد نشر اندیشکده روابط بین‌الملل

جودی کلارک در نمایشگاه پیشگامانۀ Malign Muses که در سال ۲۰۰۵ در موزۀ مد آنتورپ برگزار شد مجموعه­ای از لباس‌های دیدنی جدید و تاریخی را به‌وسیلۀ مانکن‌ها یی به نمایش گذاشت. محیط نمایشگاه به‌مانند فضایی مجلل در قرن نوزدهم طراحی و چیده شده بود که در آن سازه­های سادۀ چوبی چرخ‌وفلکی به همراه نقاشی‌های بسیار بزرگ سیاه‌وسفید Ruben Toledo دیده می‌شد که باعث شده بود حس جادویی و جلوه­گری بیشتری به فضا القا شود. عناصری که نمایشگاه روی آن تأکید داشت هیجان و شکوه مد بود. در این نمایشگاه طرح‌های پیچیده و ظریف جان گالیانو و الکساندر مک کوئین دیده می‌شد که آمیخته با مدل لباس‌هایی بود که در فاصلۀ جنگ جهانی اول و دوم رواج داشت؛ از جمله لباس «اسکلت» السا شیاپارلی که لباس تنگ زنانۀ سیاهی بود که با لایۀ نرم استخوانی تزیین شده بود و لباس شب نمایشی کریستین دیور که متعلق به دهۀ ۱۹۵۰ و از جنس ابریشم شاد با بالا­تنۀ ساختاریافته و دامن پهنی بود که با یک روبان به پشت لباس وصل شده بود؛ در میان این طرح‌ها یک لباس تابستانی کتان سفید و ظریف که اواخر قرن نوزدهم در هند دوخته شده و مزین به گلدوزی و سوزن­کاری­های زنجیروار سنتی بود نیز به چشم می­خورد. علاوه بر این، نقوش رنگی متشکل از سنگ­ها و جواهرات قیمتی Dries Van Noten، طراح بلژیکی و پولک­دوزی­های براق اواخر دهۀ ۱۹۹۰ در کنار یک دست لباس کریستین لاکروکس متعلق به دهۀ ۱۹۸۰ ایستاده بود که رنگ­ زنده­ای داشت. این ترکیب افراطی با طراحی هوشمندانۀ Clark به نحوی ارائه شده بود که بیننده آن را درک می‌کرد و هدفش آن بود که راه­های متنوعی را که صنعت مد به الگوهای تاریخی لباس مراجعه و از آن‌ها استفاده می­کند به نمایش بگذارد. صحنۀ تئاترمانند این نمایشگاه که مربوط به تئاترهای کمدیا دلآرته قرن هجدهم ایتالیا بود ارتباط مستقیمی با کاربرد درام و عناصر افراط­گونۀ بصری در شوهای کت­واک فصلی طراحان معاصر داشت.