از آنجایی که رجوع به منابع فقهی مانند قرآن و روایات، میتواند به شیوههای مختلفی انجام گیرد و برداشتهای مختلفی از آنها شود، وجود قواعدی که بتواند روش برداشت صحیح و شیوه درست استنباط را بیان کند ضروری است.
ازجمله منابع اصلی درس اصول فقه در حوزه و دانشگاه کتاب اصول فقه مظفر است . مرحوم مظفر در اين كتاب، ساختار كلی مباحث علم اصول را تغيير داده و به جای تقسيم مباحث به دو بخش (جزء)، آنها را به چهار بخش تقسيم كرده است. درگذشته، مؤلفان كتابهای اصول، مباحث را به دو بخش مباحث الفاظ و مباحث عقلی تقسيم میكردند. كتاب در دو جلد تنظيم شده و مشتمل بر چند مبحث مقدماتی و چهار مقصد است و هر مقصد، شامل ابواب متعدد و هر باب، حاوی چند مبحث میباشد.
اصول الفقه، حاصل تفكر و بينش مكتب اصولی ميرزای نايينی است كه با قلم بسيار رسا و روان و ساده آيت الله مظفر تأليف شده است. اين كتاب با اين كه متنی بسيار ساده و روان دارد، حاوی نكاتی بسيار دقيق است. اين كتاب هم از تنظيم و تبويب بديع برخوردار است و هم نكات دقيق و ظريفی دارد كه در كتب قديم كمتر يافت میشود؛ به قول خود مرحوم مظفر، حلقه مفقودهای است بين «معالم الاصول» و «كفاية الاصول».
بنابر اهمیتی درس اصول فقه مظفر دارد و با وجود ترجمه ها و شرح های پیچیده ، بر آن شدیم تا شرحی ساده و نموداری به طلاب و دانشجویان ارائه کنیم تا بدین وسیله فهم و درک مباحث اصولی را سادهتر و سریعتر به این عزیزان انتقال یابد.