پیش از آنکه جسمت از دنیا برود
دلت را ببر!
و تنها نیرویی که میتواند تو را در این راه یاری دهد،
نیروی عشق است.
عاشق درون دنیا است ولی دنیا درونش نیست!
«عشق» یک رابطه دوطرفه است
و تنها یک معشوق وجود دارد که
لایق عشق ورزیدن عاشق است.
معشوقی که بودنش برای عاشق
لازم و ضروری است.
حضرت صادق: دوست داشتن، خودش را
در طاعت نشان میدهد.…
بحارالانوار ج۷۰، ص ۱۵
پس هرقدر میزان طاعت تو از معشوق
بیشتر باشد دوست داشتنت هم بیشتر است.
افلاطون: عشق فاصله بین خداوند و انسان را
پر میکند.
در عشق هیچ وابستگی وجود ندارد.
انسان وابسته هیچگاه عاشق نیست.
مانند معتادی که به مخدر وابسته است اما
آن را دوست ندارد.
پس در وابستگی عشقی ایجاد نمیشود.
وابستگی آدمها، به عشق ارتباطی ندارد.
وابستگی نزدیکی میآورد.
عشق دوری میآورد.
عشق سکوی پرواز است.
عشق دام نیست.
وابستگی دام است.
عشق گرفتار نمیکند.
وابستگی گرفتار میکند.
عشق جریانی است که پایانی ندارد.
زمانی که وارد جریان عشق میشوی
هرگز به پایانش نخواهی رسید.
عشق باطن بین است.
باعث میشود درونت را ببینی.
این نوعی خودشناسی است.
چراکه عشق آینه باطن بین توست.
برخی در عشق اوج حسادت را تجربه میکنند.
زیرا حسادت اول از محبت شروع میشود.
اگر عشق در وجود آدمی غلبه کند،
نخستین چیزی که از بین میرود ترس است.
... از میان بندگان خدا، تنها علما از او
میترسند.………
۲۸ فاطر