کتاب لبخندت را به من بده نشر یاس نبی

صبح زود کتاب­هایش را جمع کرد تا به مدرسه برود. برای رفتن عجله داشت. مادر لقمه­ای را در جیب پیراهنش گذاشت و مثل همیشه صورت او را بوسید. ایازآقا استکان چای را زمین گذاشت، کتش را روی شانه­هایش مرتب کرد و از سر سفره بلند شد. هنوز سفره­ی صبحانه وسط اتاق پهن بود. این روزها سخت پیگیر کارهای محمدابراهیم بود و با خودش فکر می­کرد که او را به جلسه­ی سخنرانی مذهبی ببرد. محمدابراهیم کفش پوشید و دفتر و کتاب­ها را زیر بغل زد. ـ صبر کن محمدابراهیم! ـ چیزی شده بابا؟! ـ نه! منم باهات میام مدرسه، می­خوام با معلمت صحبت کنم.