کتاب بهار برایم کاموا بیاور نشر رادیو گوشه - نسخه صوتی

خطر اسپویل ¡¡ قسمت آخر رمان (فصل ۲۳) به نام نگار امضا شده. نويسنده در ۲۲ قسمت قبلي نام او را پنهان كرده است. ما تا حالا فكر مي‌كرديم نگار اسم دختر كوچك اوست. همان‌طور كه بعد مي‌فهميم بنيامين هم اسم همكلاسي نگار در دانشگاه است. پس در اين سطح از واقعيت نه همسري در كار است و نه كودكاني. همه اينها در قصه در سطح ديگري از واقعيت وجود دارند. شايد نگار مي‌خواهد اين‌طور تقاص مرگ بچه‌هاي نغمه را بدهد. براي اينكه بتواند درد او را تجربه كند، بلايي را سر خودش مي‌آورد كه سر خواهرش‌آورده. پس در قصه بچه دارد، شوهر دارد، خانواده دارد و عاشق است. به طرز عجيبي تصويري آرماني با مصالحي مي‌سازد كه در سطح ديگر واقعيت حضوري تمثيلي دارند. او از ابتدا مي‌داند كه كودكان اين داستان طعمه مرگ مي‌شوند. پس هم براي آرمانيزه كردن اين دنيا و هم براي اينكه درد بيشتري به خودش تحميل كند نام محبوبش را به پسرك و نام خودش را به دخترك مي‌بخشد. نگار از اول مي‌دانست كه بايد با همه اينها وداع كند، اصلا‍ همه ‌چيز را براي همين آغاز كرده بود. براي اينكه درد از دست دادن را بفهمد و تجربه كند و خودش را بيازارد، اما از دست دادن به اين آساني‌ها نيست. زن مقاومت مي‌كند حتي سعي مي‌كند بعضي جاهاي داستان را پاك كند (مثل رفتاري كه با نسترن خانم مي‌كند) اما نمي‌شود. داستان ضرورت‌هاي خودش را دارد و نمي‌شود به راحتي و با يك پاك‌كن ترس را از آن حذف كرد. مگر همين ترس نيست كه از انسان‌ها والدين هميشه نگران مي‌سازد. جالب اين است كه در قصه همه شخصيت‌ها كمابيش به ضرورت اين وداع آگاه هستند و همه به طريقي مي‌خواهند زن را ياري كنند تا به پايان تلخ رضا بدهد و آن را بپذيرد اما او نمي‌تواند و مقاومت مي‌كند. سفر او با بچه‌ها از برهوت به مشهد نمود بارز همين مقاومت است. نقد از اقای محمد تقوی

کتاب معمایی با چاشنی سوررئال هس. نکات مثبت: طرح کلی داستان جالب و جذابه. تا حد خوبی کشش داره. درگیری های احساسی شخصیت اصلی رو انتقال میده. خوانش داستان مناسبه و متناسبه. گره گشایی فصل ۲۱ و ۲۲ جذابه. نکات منفی: با اینکه طرح کلی خوبه، ولی پراخت خوبی نداره به نظرم. یه جاهایی جای اینکه تو ذهن مخاطب گره ایجاد کنه، اعصاب خردی و سردرگمی ایجاد میکنه.(این نوع سردرگمی با اون نوعی که نویسنده بخواد شما رو با سردرگمی شخصیت اصلی همدل کنه کاملا متفاوته. مثلا یه جاهایی شخصیت اصلی ناراحته ولی این ناراحتی ای که نویسنده دلیلی براش ارائه نمیده آدمو ناراحت نه، بلکه عصبانی میکنه و...) و کلا یه جاهایی جای ایجاد گره، گنگی ایجاد میکنه. پرداخت داستان جوریه که تا اواسط داستان کلا احساس میکنید نویسنده فیلم دیگران و درخشش رو زده تنگ هم. در حالیکه طرح کلی جوریه که میتونست خیلی قوی تر از این بیان بشه. با اینکه گره گشایی آخر داستان خوب بود ولی عملا یه گنگی های بدی رو باقی گذاشت. نه از جنس پایان باز، بلکه از جنس عقیم بودن قلم نویسنده برای انتقال به مخاطب. روی هم رفته برای من که عاشق ژانر معمایی و سوررئال هستم بیشتر از ۴ امتیاز نمیگیره.

⚠️خطر اسپویل داستان من تو نظرات خوندم که دوستان میگفتن داستان گنگ و بی محتواست ولی من بازم کتاب رو تا آخر گوش دادم و متاسفانه اخرش فهمیدم که منظور بقیه از «گنگ» دقیقا چیه! خود قلم نویسنده خوب بود ولی من این ژانرها و موضوعات مالیخولیایی رو دوست ندارم. کل محتوای کتاب دقیقا مثل یه خواب بی سر و تهه که مثلا میبینی شوهر و بچه داری بعد اتفاقات عجیب و غریبی میوفته که مغزت نمیتونه تحلیل کنه. با یکی حرف میزنی ثانیه بعدش میفهمی یارو مرده. دقیقا تا این حد گنگ و گیج کننده. برای کسایی که دنبال موضوعات مالیخولیایی هستن میتونه جالب باشه. اینکه نویسنده تونسته با چنین مهارتی یه همچین فضای غم انگیز و وهم الودی بسازه واقعا جای تحسین داره. اگه تحلیل محمد تقوی رو هم بخونین متوجه میشین که هرکدوم از بخش های این داستان برای شخصیت مریم/نگار نماد یه چیزی بود. مثلا خودش عمدا تو داستانش حس درد ایجاد میکرد که عذاب وجدانش کم بشه. خلاصه اینقدرام که بقیه گفتن کتاب سرگرم کننده، اموزنده یا آرامش بخشی نیست. ولی برای کسایی که رمانهای مرموز و معمایی دوس دارن میتونه جالب باشه

اینقدر داستان رو پیچیده کردن و خواستن بهش حالت معمایی بدن که برای شنونده جذاب بشه که متاسفانه از اونطرف بوم افتاده این داستان،بجای اینکه جذاب باشه بی مفهوم شده و اینقدر باید توی مغزمون تحلیل کنیم اتفاقاتی که راوی تعریف میکنه باعث شده بیشتر قاطی کنیم تا متوجه بشیم،بنظرم شنونده رو بیشتر گیج میکنه متاسفانه راوی خانم عباسی هم اینقدر یکنواخت خوانش داشتن که به بدتر شدن داستان کمک کردن بنظرم انگار انشا میخوندن بی احساس و یکنواخت 🔸️من اصلا دوست نداشتم متاسفانه🔸️

حقیقتا انتظار چنین کتابی رو نداشتم برام سواله که نویسنده چطور این ایده به ذهنش رسیده و چطور تو تمام طول داستان با دقت داستانشو ساخته . قسمت هایی از داستان که خیلی راحت ازشون گذر میکردم هم مهم بودن . موقعی داستان برام کاملا روشن و واضح شد که نقد محمد تقوی رو خوندم(یه نفر تو کامنتا گقته بود خوبه) و خوشحالم که خوندمش. به نظرم این نقد باید ته کتاب اضافه شه اصلا کتاب صوتی درست کردن واقعا سخته برای کسی که توی کار گویندگی تجربه ی زیاد نداشته باشه ، یبار امتحان کنید خودتون متوجه میشید. به نظر من کتاب صوتی خیلی خوبی بود و از گوینده هم خیلی راضیم . صوتی بودن داستان ، کتابو برام خیلی خاص تر کرد.

طبق معمول از اونجایی که ما هیچ فکر و خیال و دغدغه ای در این گوشه تاریخ برای خودمون نداریم، پشت سر هم داستانهای نامفهوم، بی سر و ته و گنگ نوشته میشن و کاندید جایزه میشن و نقد میشن و صد البته چاپ میشن و یک ستاره شناخته شده اونرو میخونه و به فروش میرسه و پول و وقت مردم رو هدر میدن. فقط میشه گفت آفتابه لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی. خطوط داستان خط به خط تکراری و کلیشه است ولی داستان رو نمیدونم چون نفهمیدم داستان چی بود، دو تا بچه هم تو داستان هستن که حداقل ده بار نویسنده میگه که آژیر میکشن و عر میزنن!!! یه زیارت هم تو قصه میرن و دخیل بستن و این حرفا....

به نظرم قلم این نویسنده بسیار عالی بود،بعد از مدتها یک رمان ایرانی به طور اتفاقی گوش دادم.داستانی چند لایه ،که در بین نویسندگان ایرانی کمتر دیده بودم.خوانش خوب خانم گلاره عباسی آنقدر خوب و عالی بود که خیلی ملموس میشد لحظه به لحظه را تصور کرد.تنها من به شخصه نتوانستم آخر داستان را خوب درک کنم،و اینکه مرد داستان هم درگیر مالیخولیا بود یا نه،اینکه داستان نغمه خواهر شخصیت اصلی داستان دقیقا چه بود.می توان گفت شاید نویسنده به عمد داستان را در نهایت غیرشفاف تمام کرده تا بتواند ذهن خواننده را همچنان کنجکاو و جستجوگر نگهدارد.

مانی فارسی

۱۴۰۴-۰۴-۲۱

3

روایتی ساده و معمولی در ابتدا، اما عجیب و غریب در انتها مخصوصا فصل آخر. یهو همه چی برمی‌گرده و مشخص‌ می‌شه در فصل آخر و این تا حدی خوب و جالبه و تا حدی هم جالب نیست، بستگی به خودتون داره! در کل قلم قشنگی بود، روان بود و از همه مهم‌تر مکالمات آشنا و دلنشینی بود، البته بعضا بد هم می‌شد.. از اونجایی هم که صوتی داشتم گوش می‌دادم، خوانش هم واقعا روان و باحس بود.. پ.ن: از فیدیبو، رادیو گوشه با صدای گلاره خانم گوش دادمش. ایشالا یه روز هم می‌خرمش و می‌خونم… ——— [اگر دوست دارین بیشتر از کتابایی که می‌خونم ببینید تلگرام می‌تونید به نشونی @ReadByMani دنبالم کنید.]

من یک شنونده آماتور هستم.لحظاتی بعد از شروع خوانش قصه با خودم گفتم چرا خواننده قصه را به صورت کتابی می خواند.مثلا زمستون را زمستان و .‌‌.. به نظرم من شنونده قصه را زمانی می فهمم که با خوانش خواننده بتوانم آن را دز ذهنم تجسم کنم و اگر جملات به صورت محاوره ای بیان شود و کمی هم به آن حس داده شود شنونده بهتر می تواند آن را تجسم کند و بفهمد و به حافظه بسپرد و ذهنش آماده شنیدن جملات بعدی شود‌. من واقعا بعد از شنیدن دو سه تا جمله واقعا فراموش می کردم که جملات قبلی چی بود. امیدوارم که منظورم را رسانده باشم.

طنین علیخانی

۱۴۰۳-۰۴-۲۶

5

شاید اگر خودم کتاب رو می‌خوندم، مدام حساب می‌کردم چند صفحه به آخرش مونده! اما با اجرای خانوم عباسی، هر بار که فکر میکردم بالاخره قراره تموم بشه، آرزوی معجزه‌ای میومد توی دلم که کاش هنوز اولای داستان باشه. خب یکم عجیب و غریب رسید به آخر داستان! داستان یکهو طوری عوض شد آخرش که گمونم چند صفحه‌ای از کتاب گم شده باشه اما من دوستش داشتم جریان سیال ذهن، یکی از جذاب‌ترین روش‌ها برای نویسندگیه ممنون از نویسنده ممنون از گوینده بدون زدن دکمه‌ی استوپ گوش کردم