کتاب صوتی بهار برایم کاموا بیاور

بهار برایم کاموا بیاور عنوان رمانی کوتاه و مالیخولیایی از مریم حسینیان است. این کتاب اولین بار در سال ۱۳۸۹ منتشر شد و نامزد جایزه بنیاد هوشنگ گلشیری شد. این کتاب توالی مشخصی ندارد و نویسنده مدام مخاطب خود را از سویی به سوی دیگر می‌کشد. در واقع این کتاب شرح و ستایشی درباره نوشتن و خلق ادبیات است. این که شخصیت‌های این کتاب با نوشتن و خواندن درگیر هستند. رمان ۲۳ فصل دارد و ماجرای اصلی آن در خانه‌ای در برهوتی از برف و کولاک روایت می‌شود. جایی که جز این خانه، خانه‌ی دیگری نیست. از همان ابتدا نویسنده این فضا را به مخاطب خود نشان می‌دهد.« ما را آورده بودی وسط برهوت. حتی نمی‌توانستیم آدرس خانه‌مان را به کسی بدهیم. بگوییم کوچه چندم؟ خیابان چی؟ پلاک چند؟ گفتی اینجا شبیه همان جایی است که شب‌ها می‌نویسی‌اش. گفتی فقط اینجاست که درخت‌هایش از دور تیره‌اند. گفتی صدای کبک می‌شنوی وسط زمستان. این‌ها را قبول کردم که دست دو تا بچه را گرفتم و آمدم توی خانه‌ای که دلم هری می‌ریخت وقتی بنیامین از پل‌های لق و نرده‌های چوبی یکی در میانش، شلنگ تخته می‌انداخت و می‌رفت تا در را باز کند یا وسط حیاط بازی کند.» شخصیت اصلی داستان زنی است که داستان را به شکل نامه برای همسر خود روایت می‌کند؛ اما نام او در این اثر پنهان مانده است. در حقیقت پنهان ماندن نام زن و همسرش در جهت پیشبرد داستان کمک‌کننده است و مخاطب این موضوع را در انتهای داستان متوجه می‌شود. مریم حسینیان در این رمان که اولین رمان او بوده توانسته به خوبی فضایی وهم‌آلود و رعب‌آور را ترسیم کند. او درونیات پر اضطراب و پر تناقض یک زن هول‌زده را به تصویر می‌کشد و خواننده را با فضایی چندگانه رو به رو می‌کند. ساختار داستان یک دست نیست و ممکن است خواننده از وسط یک روایت به فضایی دیگر هرچند کوچک پرتاب شود. این رمان که به نوعی می‌توان آن را چندلایه دانست توانسته به خوبی نظر مخاطب را جلب کند و او را با غافلگیری‌های متعدد و صحنه‌های تکان‌دهنده تا پایان قصه همراهی کند.