غول چراغ خاموش
حکایتی که افسانه نیست

زندگی، حکایت هماوردیِ حقیقت­ها و رویاها، آرزوها و واقعیت­ها، عقلانیت و خیال­پردازی‌هاست. حکایت‌هایی که گاه ـ و چه بسیار ـ ضدونقیض‌اند و تا زندگی جاری است، جمع و جدایی، تفریق و هم­گرایی، ضرب و تفکیک، تقسیم و ترکیب هم جریان داشته و خواهد داشت. هریک از ما، حکایتی از زندگی و روزگار خودیم؛ نقش می‌پذیریم، تأثیر می‌گذاریم و گاه – و صد افسوس بسیار – وقتی در جای خود نمی‌ایستیم، همه‌ی حکایت را وارونه نمایش می‌دهیم و به‌جای جمع، تفریق می‌کنیم و به‌جای هم­گرایی، تفاوت می‌سازیم. نشناختن نقش خود و بی‌اعتبار و کم­ارزش دانستن جایگاه­مان در ­حکایت­های زندگی، چنان می­شود که آمال خود را لابه­لای حکایت­هایی جست‌وجو می­کنیم که فقط بهانه­اند و افسانه! «غولِ چراغِ خاموش» بازخوانی و بازآفرینی حکایت واقعی یک زندگی پُرفراز و نشیب و برداشتی آزاد از پرونده­ای است که شخصیت‌هایش، خود به روایت آن می‌پردازند؛ روایت­هایی که اگرچه نام‌ راویانش به دلایل اخلاقی تغییر کرده و واقعی نیستند، اما «وجود»، «سهم» و «نقش­» هریک از آن‌ها در فرجام «حکایتِ این زندگی» حقیقتی است انکارناپذیر.