در قسمت پرونده مریم حسننژاد، مریم نظامدوست، فاطمه فهیمی، فاطمه خسروانی، محمد رفیعی دِ، کوثر محبی، سیدمصطفی موسوی، رضا سعیدی ورنوسفادرانی و سید محمد صاحبی درخصوص رفتار اقتصادی مردم و دولت نوشتهاند
در بخش نیمخط سهنقطه اقتصادی هم که ضمیمه کمی تا قسمتی جدیتر سهنقطه است، چهار یادداشت از نفیسه رحمانی میخوانید؛ «مردانِ اقتصاد دقیقاً چی میگفتند» که مروری ست بر مهمترین نظریههای مهمترین نظریهپردازان اقتصادی، «کمتر و بیشتر از دیگرانیم ما» که مصرف و الگوهای مصرف ایرانیان را بررسی میکند، «فاز اقتصادی دولتها دقیقاً چی بوده یا چیست» که رویکردهای اقتصادی غالب در هر کابینه یا دولت پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران را شرح میدهد و «مردم در اقتصاد به کدام چیزها میخندند؟» که پیشینه مهمترین سوژههای اقتصادی درافواه عمومی را مورد نقد قرار داده.
در بخش کرسی آزادنویسی سهنقطه هجدهم، علیاکبر قاضیزاده در «اعلان صحی» این بار از نسخه شفابخش میرزاسعیدخان نمکی آرانی، مباشر صحّیه دولت علیه نوشته است.
تهرانشهر شماره هجدهم با یادداشت محسن مؤمنیشریف که به تازگی به سهنقطه پیوسته است آغاز میشود، «اینجا تهران است» یادداشتیست در مورد دو مواجهه مؤمنیشریف با تهران در کودکی و همزمان با سکونتش. در ادامه مریم حسننژاد در تهران مرکز و «بورسها را بود آیا که عیاری گیرند؟» در روایتهای مرکزنشینی این بار از بورسهای تهران نوشته است.
در درباره طنز هجدهم نیز محمود فرجامی با هفتمین قسمت مطلب خود «ذکرمصیبت درباب صحنه رفتن برای استندآپ کمدی» به روی صحنه رفتن خصوصا برای «اجرا اولیها» پرداخته و اسماعیل امینی در «فراتر از تکه پرانی و گوشه کنایه زدن» تفاوت طنز خلاقانه و کلیشهای را توضیح میدهد.