کلمۀ «قانون» مهمترین واژه در ایران معاصر است. این «یک کلمه» قریب دویست سال است که محور و مدار مناقشه در باب سیاست، دین و تجدد است و دو قرنی میشود که اندیشه و عمل جامعۀ ما را در کمند خود دارد. قانونْ قلبِ تجدد و دولت مدرن است و با آن ملازمه دارد؛ به همین دلیل هم، همزمان با زوال دولت قدیم، بحران جامعۀ ایرانی و ضرورت نوسازی دولت، واژۀ قانون به مرکز این تحولات و نواندیشیِ ناگزیرِ آن بدل شده است. اما این واژه به دو اعتبار اهمیت ویژهای در رابطه با مذهب و سیاست در ایران امروز دارد.