معرفی، خرید و دانلود کتاب ده شب پریشانی

رویا دیدن در هنگام خواب ممکن است برای برخی جالب و برای برخی دیگر اذیت کننده باشد. اکثر رویاها سفر جالبی به دنیای عجایب هستند. دنیایی که ممکن است در واقعیت نتوانیم به آن وارد شویم. این سفر هیچ محدودیتی ندارد. اگر بخواهیم رویاهایمان را به رشته تحریر در بیاوریم، قطعا داستان‌های جالبی را می‌توانیم ارائه دهیم. کتاب پیش‌رو ده رویای یک نویسنده ژاپنی است.

نقد و بررسی کتاب «ده شب پریشانی»

کتاب ده شب پریشانی Ten Nights of Dreams توسط ناتسومه سوسه‌کی نوشته شده‌است. این کتاب در سال 1908 به زبان ژاپنی و در ژاپن به چاپ رسید. کتاب ده شب پریشانی، مجموعه‌ای از ده داستان‌ کوتاه یا رویاهای سوسه‌کی است. این رویاها فضای سورئالیستی دارند. برخی عجیب و غریب و برخی دیگر خنده‌دار هستند. در میان این ده شب، شب‌های اول، دوم، سوم و پنجم با جمله « این رویایی است که دیدم» آغاز می‌شوند. اما این مسئله که واقعا سوسه‌کی این رویاها را دیده‌است یا اینکه داستان‌هایش کاملا تخیلی بوده‌اند، مشخص نیست.

شب اول سوسه‌کی خواب دید که در کنار تخت زنی نشسته است. از حالات و رنگ چهره زن متوجه شد که در حال مرگ است. او از زن چندین بار سوال می‌کند که واقعا در حال مرگ است؟ زن هربار به او می‌گوید که چیزی از باقی عمرش نمانده است. سرانجام زنِ در حالِ مرگ وصیت مهمی را در مورد مراسم تدفین و قبرش انجام می‌دهد. زن وصیت می‌کند که گورش را با صدف دریایی حفر کند. برای سنگ قبر نیز از یک قطعه ستاره سقوط کرده استفاده کند. به علاوه تا صد سال بر سر مزارش بنشیند. در این مدت صد ساله اتفاقات جالبی برای خواب بیننده رخ می‌دهد.

شب سوم سوسه‌کی خواب دید که کودک شش ساله‌ای بر پشتش است. این کودک همانند راهبان بودایی کچل و نابینا است. در ابتدا او، پسرک را نمی‌شناسد. اما در طول داستان متوجه می‌شود که انگار پسرش است. با این حال سوسه‌کی نمی‌داند که کودک کی بینایی خود را از دست داده‌است. صدای این کودک بچگانه، اما کلمات آن نشانگر مرد بزرگی است. به نظر می‌رسد که کودک می‌داند در ذهن این مرد چه می‌گذرد. خواب بیننده که از این کودک خسته شده، تصمیم می‌گیرد او را در جنگل رها کند. اما کودک، وی را به سمت یک سنگ نوشته راهنمایی می‌کند. کودک در آنجا اضهار می‌کند که او 100 سال قبل توسط خواب بیننده کشته شده‌است. سوسه‌کی آن شب را به یاد می‌آورد. اما ناگهان همه چیز بهم می‌ریزد.

شب پنجم خواب بیننده می‌بیند که در جنگ اسیر شده‌است. وقتی که فرمانده می‌خواست او را بکشد، درخواست کرد که برای آخرین بار همسرش را ببیند. فرمانده به او مهلت می‌دهد، که اگر تا خروس خوان همسرش بیاید، صبر می‌کنند. همسر اسیر، شلتاق به سمت شوهرش می‌آید. اما در راه اتفاقاتی را پشت سر می‌گذارد که هیچگاه نمی‌رسد.

شب هفتم رویابین خود را در یک کشتی بسیار بزرگ می‌بیند. در این کشتی مسافران زیادی هستند. اما خواب بیننده در آنجا هیچ دوست و یا آشنایی ندارد. به علاوه او نمی‌داند که این کشتی از کجا آمده و به کجا می‌رود. وضعیت نا به سامان این مسافر او را به مرز جنون می‌رساند. در نهایت تصمیم می‌گیرد که خود را به دریا بیاندازد. اما این کار برای او عواقب بسیاری را به همراه دارد.

شب نهم رویا در دنیایی پر از آشوب و ناآرامی است. مادری با فرزنده دو ساله‌اش در انتظار بازگشت پدر سامورایی هستند. پدر در نیمه شبی بی‌ماه به جایی نامعلوم رفته و بازنگشته است. مادر هروز برای بازگشت همسرش دعا می‌خواند. او همسر خود را از خداوند طلب می‌کند. اما آن مرد مدت‌هاست که به دست رونین کشته شده‌است. خواب بینند، این راز را به آن مادر می‌گوید. در این رویاها و یا داستان‌ها خواننده به دنیای عجیب و متفاوتی سفر می‌کند. دنیایی که پیچ در پیچ و مبهم است. در علاوه در آن سکون هیچ معنایی ندارد.

اقتباس‌های سینمایی از کتاب «ده شب پریشانی»

در سال 2008 یک فیلم با اقتباس از کتاب ده شب پریشانی ساخته شد. هر قسمت از این مجموعه که اشاره به یکی از خواب‌ها دارد، توسط یازده کارگردان ساخته شده‌است. کارگردانان این مجموعه از پیشکسوتان صنعت فیلم‌سازی و تازه کاران هستند. از کارگردانان این مجموعه می‌توان کیو جیسوجی Akio Jissoji، کان ایچوکاوا Kon Ichikawa، تاکاشی شیمزو Takashi Shimizu و ... را نام برد. هنرمندان بسیاری نیز مانند کوجی یاماماوتو Koji Yamamoto، ساداو آبه Sadao Abe، هیروشی فوجیوکا Hiroshi Fujioka و ... در این مجموعه بازی کرده‌اند.

ترجمه کتاب «ده شب پریشانی» به زبان فارسی

کتاب ده شب پریشانی توسط امیر قاجارگر به زبان فارسی ترجمه شده‌است. این کتاب در سال 1398 توسط انتشارات نشر خوب به چاپ رسیده و منتشر شد. متن ترجمه شده این کتاب ساده و روان است. این مترجم با توجه به اصل امانت‌داری، تمامی جزئیات متن را به زیبایی هرچه تمام ترجمه کرده‌است. از دیگر آثار منتشر شده توسط این مترجم می‌توان به سقوط 1177 اشاره کرد. شما می‌توانید کتاب الکترونیکی ده شب پریشانی به قلم ناتسومه سوسه‌کی، ترجمه امیر قاجارگر و انتشارات نشر خوب را از همین صفحه در فیدیبو دانلود و تهیه نمایید.

درباره‌ی نویسنده کتاب «ده شب پریشانی»، ناتسومه سوسه‌کی

ناتسومه سوسه‌کی Natsume Soseki در 9 فوریه سال 1867 چشم به جهان گشود. وی زاده ناتوسمه یک شهر کوچک در ژاپن است. زمانی که او به دنیا آمد، مادرش چهل ساله و پدرش پنجاه ساله بود. داشتن پنج فرزند بزرگ و یک نوزاد، از برخی جهات باعث آبروریزی خانواده ناتسومه شده بود. به همین دلیل او را به یک خانواده بی‌فرزنده دادند. این زن و شوهر ناتسومه را تا نه سالگی بزرگ کردند. اما به دلیل جدایی آن زوج، ناتسومه دوباره به خانواده خود بازگشت. وی در دوران دبیرستان شیفته‌ی ادبیات چین شد. این علاقه رویای نویسنده شدن را در ذهنش شکل داد.

 زمانی که ناتسومه از علاقه خود با خانواده صحبت کرد. همگی به مخالفت با وی پرداختند. سرانجام او تحصیلات خود را در رشته معماری در دانشگاه توکیو آغاز کرد. وی همزمان با تحصیل در دانشگاه، زبان انگلیسی را هم فرا گرفت. در سال 1887 دوستی با ماساوکا شیکی Masaoka Shiki باعث شد که ناتسومه در مسیر نویسندگی قرار بگیرد. او به کمک معلم زبان انگلیسی خود ترجمه‌هایی را انجام می‌داد. ناتسومه پس از سال‌ها تدریس در دبیرستان، ترجمه آثار مختلف و کار در روزنامه‌ها سرانجام اولین کتاب خود را منتشر کرد. نام او در جهان با رمان‌های کوکورو Kokoro، من گربه‌ام I am Cat، بوتچان Botchan و نور و تاریکی Light and Darkness شناخته می‌شود. سرانجام ناتسومه سوسه‌کی در 9 دسامبر سال 1916 درگذشت. از سال 1984 تا 2004 پرتره او بروی ساکناس 1000 ین ژاپن بود.

بخشی از کتاب «ده شب پریشانی»

این رویایی است که دیدم.

به نظر می‌رسید در زمانی هستم که مدت‌ها از آن گذشته است، عصری به قدمت خدایان. در نبردی نامعلوم جنگیده بودم. اما شکستی تلخ خورده و اسیر شده بودم. من را با خود آورده و مجبورم کرده بودند روبه روی فرمانده دشمن بنشینم.

مردم آن روزگار همه بلندقد بودند؛ و همه مردها ریش بلند می‌گذاشتند. هرکدام کمربندی چرمی بسته بودند و یک شمشیر سابر داشتند که شبیه به چوب دستی بود. به نظر می‌رسید کمان‌هایشان از چوب درخت ستبر پیچ گلیسین ساخته شده‌است. چوب کمان‌ها روغن نزده، صیقل نخورده و بسیار ساده بود. فرمانده دشمن روی چیزی شبیه به یک ظرف سفالی سروته شده نشسته و کمانش را در دست راست گرفته بود. وقتی به صورتش نگاه کردم، ابروهای پرپشتی را دیدم که بالای برآمدگی بینی‌اش به هم می‌رسیدند. البته در آن زمان تیغ اصلاح هنوز اختراع نشده بود. چون اسیر بودم اجازه نداشتم روی صندلی یا نیمکت بنشینم، بنابراین چهار زانو روی چمن نشسته بودم.