زرتشت پیامبری با مأموریت عام بود. هرچند که خداوند او را از کودکی برگزید اما مأموریت خود را به تدریج آشکار ساخت. وحی میگرفت و تعالیمش در کتابی به نام اوستا جمع آوری شده که اصل آن از میان رفته است. زرتشت یکتاپرست بود. از جمله تعالیمش این بود که در جهان دو نیروی متضاد وجود دارد: نیکی (اهورامزدا) و بدی (اهریمن). به اصل زندگیهای پیدرپی اعتقاد داشت و در گفتار به وجود کشمکشی دائمی در درون انسان میان اهورامزدا (روح) و اهریمن (نفس اماره) اشاره میکند. زرتشت هدف انسان را تلاش دائمی برای غلبة کامل نیکی بر بدی میداند و تجلیات معنوی که به او میشد را به پرتو آتش تشبیه میکند و از همین جاست که بعضی او را آتشپرست تصور کردهاند. شعار زرتشت «پندار نیک، کردا نیک و گفتار نیک» است. این کتاب به گفتارهای این پیامبر اختصاص دارد.