سجده در لغت، نهادن پیشانی بر روی زمین است؛ و در اصطلاح قرآنی، به معنای تذلَل و تواضع در برابر خدا، برای عبادت میباشد. پس سجده در حقیقت کمال خضوع است به گونهای که اثری از منیَت باقی نماند؛ و خضوع به معنای تواضع توأم با تسلیم، دارای مراتبی است که کاملترین آن برای غیر خداوند جایز نیست.
واژهگانی که در قرآن از ریشهی «سجد» آمده، ۹۲ مرتبه است که به صورتها و صیغههای مختلف بیان شده؛ و این، اهمیت ویژهی موضوع سجده را میرساند.
سجده، که با ارزشترین عمل در پیشگاه الهی است، مکرراً در آیات قرآن، امر سجده بیان شده و خدای متعال به پاکترین انسانها جهت ابراز عبودیت در برابر معبود، این امر را تصریح نموده است.
امروزه دانشمندان اروپایی به این نتیجه رسیدهاند که سجده بر خاک یکی از سادهترین راهکارهای دفع امواج سیگنالهای مضر از بدن است.